Wojna postu z karnawałem - Jacek Kaczmarski

Niecodzienne zbiegowisko na śródmiejskim rynku

W oknach, bramach i przy studni, w kościele i w szynku

Straganiarzy, zakonników, błaznów i karzełków

Roi się pstrokate mrowie, roi się wśród zgiełku

Praca stała się zabawą, a zabawa — pracą:

Toczą się po ziemi kości, z kart się sypią wióry

Nic nie znaczy, ten co nie gra, ci co grają - tracą

Ale nie odróżnić w ciżbie, który z nich jest który

W drzwiach świątyni na serwecie krzyże po trzy grosze

Rozgrzeszeni wysypują się bocznymi drzwiami

Klęczą jałmużnicy w prochu pomiędzy mnichami

Nie odróżnić, który święty, a który świętoszek

Oszalało miasto całe

Nie wie starzec ni wyrostek

Czy to post jest karnawałem

Czy karnawał - postem!

Dosiadł stulitrowej beczki kapral kawalarzy

Kałdun — tarczą, hełmem — rechot na rozlanej twarzy

Zatknął na swej kopii upieczony łeb prosięcia

Będzie żarcie, będzie picie, będzie łup do wzięcia

Przeciw niemu — tron drewniany zaprzężony w księży

A na tronie wychudzony tkwi apostoł postu

Już przeprasza Pana Boga za to, że zwycięży

A do ręki zamiast kopii wziął Piotrowe Wiosło

Prześcigają się stronnicy w hasłach i modlitwach

Minstrel śpiewa jak to stanął brat przeciwko bratu

W przepełnionej karczmie gawiedź czeka rezulatu

Dziecko macha chorągiewką - będzie wielka bitwa

Oszalało miasto całe…

Siedzę w oknie, patrzę z góry, cały świat mam w oku

Widze co kto kradnie, gubi, czego szuka w tłoku

Zmierzchem pójdę do kościoła, wyspowiadam grzeszki

Nocą przejdę się po rynku i pozbieram resztki

Z nich karnawałowo-postną ucztą jak się patrzy

Uraduję bliski sercu ludek wasz żebraczy

Żeby w waszym towarzystwie pojąć prawdę całą:

Dusza moja — pragnie postu, ciało — karnawału!

Una reunión inusual en la plaza del mercado del centro

En las ventanas, portones y junto al pozo, en la iglesia y en el bar

Mercadólogos, monjes, bufones y enanos

Hay un enjambre variopinto, pululando en el ajetreo y el bullicio

El trabajo se ha convertido en diversión y la diversión en trabajo:

Los huesos ruedan por el suelo, las fichas se caen de las cartas

No significa nada, los que no juegan, los que si pierden

Pero no decirle a la multitud cuál es cuál

Cruces para tres groszy sobre un mantel en la puerta del templo

El derrame absuelto por la puerta lateral

Los limosneros se arrodillan en el polvo entre los monjes

No se puede decir cuál es santo y cuál es un mojigato

Toda la ciudad enloqueció

Ni el viejo ni el adolescente saben

¿Es este ayuno un carnaval?

O carnaval - ¡ayuno!

Montó un barril de cien litros de caballería cabo

Kałdun - con un escudo, un casco - croando en su cara derramada

Puso una cabeza de lechón al horno en su copia

Habrá comida, habrá bebida, habrá botín para tomar

Contra él: un trono de madera enganchado a los sacerdotes.

Y en el trono, hay un apóstol de ayuno, demacrado

Ya esta pidiendo disculpas a dios por ganar

Y en lugar de una copia, tomó a Piotrowe Wiosło

Los partidarios en consignas y oraciones corren

El juglar canta como hermano peleó hermano

En la taberna abarrotada, la charla espera resultados.

El niño ondea la bandera: habrá una gran batalla.

Toda la ciudad se ha vuelto loca...

Me siento en la ventana, miro hacia abajo, el mundo entero está en mis ojos.

Veo lo que quien roba, pierde lo que busca en la multitud

Al anochecer iré a la iglesia, confesaré mis pecados

Por la noche daré un paseo por la plaza del mercado y recogeré las sobras.

De ellos un carnaval y fiesta de cuaresma como se ve

Alegraré al pueblo de tus mendigos que están cerca de mi corazón

Para entender toda la verdad en su empresa:

¡Mi alma desea rápido, mi cuerpo desea carnaval!