Włóczędzy - Jacek Kaczmarski, Zbigniew Lapinski, Przemyslaw Gintrowski

Wchodzimy z twarzami zdrowymi od mrozu,

Siadamy przy ogniu tańczącym z radości.

Ścieramy z nadgarstków odciski powrozów,

Wołamy o wino i chleb i tłustości,

Spod ścian patrzą na nas w milczeniu miejscowi

Napięci, na wszystko gotowi.

Wchłaniamy łapczywie wielkimi kęsami,

Łykamy alkohol aż warczy nam w grdykach,

Bekniemy czasami, pierdniemy czasami,

Aż z ław w ciepło wzbija się woń wędrownika

I płynie pod ściany miejscowych, jak ręka

Co mówi — przestańcie się lękać.

Co mówi — przestańcie się lękać.

x2

Śpiewamy piosenki o drodze i pracy,

O braku pieniędzy i braku miłości,

Podnoszą się ze snu miejscowi pijacy,

Słuchają oczami rozumnej przeszłości,

Ktoś wstanie, podejdzie, zapyta — kto my?

— My dzieci wolności, bezdomne my psy.

Przysiada się stawiać i pytać nieśmiało

Gdzie dobrze, gdzie lepiej, a gdzie pieniądz rośnie?

I plączą się cienie pod niską powałą

I coraz jest ciaśniej i duszniei i głośniej,

Bo oto włóczędzy z przeszłością swą mroczną

Dla ludu się stają wyrocznią.

Dla ludu się stają wyrocznią.

x2

Mówimy o wojnach w dalekich krainach,

Zmyślamy, bogactwa zdobyte, stracone,

Słuchają, jak mszy, dolewają nam wina,

I dziewki przysiada się też, ośmielone,

Do ognia dorzuci przebiegły gospodarz:

Noc długa korzyści mu doda.

Rozgrzani, snujemy niezwykłą opowieść

Zazdroszcząc im tego, że tacy ciekawi,

Choć mają, co każdy tak chciałby mieć człowiek,

A za — byle co — już gotowi zastawić

By włóczyć się, szukać i błądzić, jak my

I żyć bez pór roku, bez nocy i dni.

I żyć bez pór roku, bez nocy i dni.

x2

Pijemy i każdy już ma coś na oku —

Ten nocleg w piekarni, ten pannę piersiastą;

Świt znajdzie nas znowu za miastem na stoku.

Gdzie nikt tak naprawdę nic nie ma na własność,

A im pozostanie piosenka i sny:

«My dzieci wolności, bezdomne my psy»…

Entramos con la cara sana de escarcha,

Nos sentamos junto al fuego bailando de alegría.

Frotamos las huellas de las cuerdas de nuestras muñecas,

Lloramos por vino y pan y grasa,

Los lugareños nos observan en silencio desde debajo de los muros.

Tenso, listo para cualquier cosa.

Absorbemos con avidez con grandes bocados,

Tragamos alcohol hasta que gruñe en nuestras peras,

A veces eructamos, a veces nos tiramos pedos

El olor del vagabundo se eleva desde los bancos hacia el calor

Y fluye a las paredes de los locales como una mano

Lo que dice - deja de tener miedo.

Lo que dice - deja de tener miedo.

x2

Cantamos canciones sobre el camino y el trabajo,

Acerca de sin dinero y sin amor

Los borrachos locales surgen del sueño,

Escuchan con los ojos de un pasado racional,

Alguien se levantará, se acercará y preguntará: ¿quiénes somos?

- Nosotros, hijos de la libertad, somos perros sin hogar.

Se sienta a ponerse de pie y pregunta tímidamente.

¿Dónde es bueno, dónde es mejor y dónde crece el dinero?

Y sombras enredadas bajo el techo bajo

Y se está volviendo más apretado, más rígido y más fuerte

Porque aquí hay vagabundos con un pasado oscuro

Se convierten en un oráculo para el pueblo.

Se convierten en un oráculo para el pueblo.

x2

Estamos hablando de guerras en tierras lejanas,

Pensamos, riquezas ganadas, perdidas,

Escuchan misas, nos sirven vino,

Y las niñas también están sentadas, envalentonadas,

El anfitrión astuto agregará al fuego:

Una larga noche se sumará a sus beneficios.

Caliente, contamos una historia increíble

Envidiándolos por ser tan curiosos,

Aunque tienen lo que a todo el mundo le gustaría tener,

Y para - cualquier cosa - listo para prometer

Vagar y buscar y vagar como nosotros

Y vive sin estaciones, sin días ni noches.

Y vive sin estaciones, sin días ni noches.

x2

Bebemos y todos ya tienen ojo para algo.

Esa noche en una panadería, ésta amamantó;

El amanecer nos encontrará de nuevo fuera de la ciudad en la ladera.

Donde nadie es dueño de nada

Y tendrán canción y sueños:

"Nosotros hijos de la libertad, somos perros sin hogar"...