Świadkowie - Jacek Kaczmarski

Mamasza!

Mnie siemnadcat liet, a ja uże liejtnant.

Zdies wsio w poriadkie —

polskich my unicztożim banditow.

Tagda ja napiszu pismo i wsio skażu ja wam,

siejczas nie chwatajet sił i spit moj major Szachnitow.

Atcu skażi szto u

mienia jest dla niewo padarok — pidżak s anglijskoj plietuszkoj popał mnie

prosta darom

Wejdźmy głębiej w wodę kochani

Dosyć tego brodzenia przy brzegu

Ochłodziliśmy już po kolana

Nasze nogi zmęczone po biegu

Wejdźmy w wodę po pas i po szyję

Płyńmy naprzód nad czarną głębinę

Tam odległość brzeg oczom zakryje

I zeschniętą przełkniemy tam ślinę

Potem każdy się z wolna zanurzy

Niech się fale nad głową przetoczą

W uszach brzmieć będzie cisza po burzy

Dno otwartym ukaże się oczom

Tak zawisnąć nad ziemią choć na niej

Bez rybiego popłochu pośpiechu

I zapomnieć zapomnieć kochani

Że musimy zaczerpnąć oddechu

Mamasha!

Soy teniente y soy teniente.

Zdies con poriadkie -

bandidos polacos.

Tagda, te escribiré una carta y te bendeciré,

Mi comandante Shakhnitov no puede recuperar mi fuerza y ​​dormir.

Atcu ha contaminado la postura

La propiedad es un paddock para mujeres - me ha quemado el pijama de la pletushka inglesa

regalos simples

Profundicemos en el agua, amado

Basta ya de vadear la orilla

Nos hemos enfriado hasta las rodillas

Nuestras piernas están cansadas después de la carrera.

Metámonos al agua hasta la cintura y el cuello

Avancemos hacia las negras profundidades

Allí, la distancia a la orilla tapará tus ojos

Y tragaremos saliva seca allí.

Entonces todos se sumergirán lentamente

Deja que las olas rueden por encima

El silencio después de la tormenta sonará en tus oídos

El fondo estará abierto a los ojos.

Así que cuelga sobre el suelo, incluso sobre él.

No hay fiebre de pánico de peces

Y olvidar a los seres queridos

Que necesitamos tomar un respiro