Bankierzy - Jacek Kaczmarski, Zbigniew Lapinski, Przemyslaw Gintrowski

Szczęśliwi, nie szukamy Boga

Dla nas jest tylko udziałowcem

Kantoru, który prosperuje;

Niech chroni nasze drzwi i okna

Od dżumy i religii obcej

Co każdy zysk dewaluuje

A będzie miał na swoją chwałę

Fundusze reprezentacyjne;

Pasterze Jego będą syci

Niech nam wybaczy grzechy małe

Za wielkie niechaj skruchę przyjmie

Bośmy bankierzy, a nie mnisi

W skrzyniach mamy skarpety

A w skarpetach monety

Co się mnożą w monetach oczu

Serca kusi ochota

By skorzystać ze złota

Lecz niech toczy się, niech innych toczy…

Jesteśmy wszak pośrednikami

Między zamiarem a stworzniem

Umożliwiamy czyn podjęty;

Nie dziw, że się zabzpieczamy

Bo czymże jest doczesne mienie

Jak nie nadzieją na procenty?

On nas rozumie — Bogacz Biały

Inwestujący stale w niebyt —

Kapitał w imię wyższej racji;

Ładnie by księgi wyglądały

Gdybyśmy chcieli ściągnąć kredyt

Od Jego dzieła pankreacji…

On bankrutem jest boskim

Nie posiada ni wioski

Z której mógłby się czysto wyliczyć

Ale Jego agenci

Wiedzą jak się świat kręci

I jak wszystko zapłacić - niczym

Oby na zawsze miejsce znaleźć

Pomiędzy wiarą a rozumem

Między ideą a towarem;

Bezpieczne to nie bywa wcale

W interes włożyć myśl i dumę

By zamiast zysku — ponieść karę

Dlatego mamy dwa oblicza:

Metali chłód, krwi żywej trwogę

(Chaosu Jego weksle — w skrzyni)

I to jest cała tajemnica:

Szczęśliwi — nie szukamy Boga

Lecz wiemy, co On nam jest winien

Już Go mamy!

Sakralny

Ale niewypłacalny!

Kryzys pożarł gwarancję i sumę!

A On zsyła anioła

I śmiertelny pot z czoła

Wycieramy

Jak błędny rachunek…

Felices, no buscamos a Dios

Para nosotros, él es solo un accionista.

Un cambio de divisas que prospera;

Que proteja nuestras puertas y ventanas

De la peste y la religión extranjera

Lo que devalúa cada ganancia

Y tendrá para su gloria

Fondos de representación;

Sus pastores estarán satisfechos

Que nos perdone los pecados menores

Que acepte un arrepentimiento demasiado grande

Somos banqueros, no monjes.

Tenemos calcetines en los cofres.

Y en los calcetines, monedas

Que se multiplican en el ojo monedas

El corazón es tentador

Para usar el oro

Pero que siga, que se vayan los demás...

Después de todo, somos intermediarios.

Entre la intención y la creación

Habilitamos el acto emprendido;

No es de extrañar que nos protejamos

¿Para qué es esta propiedad?

¿Cómo no esperar interés?

Él nos entiende - el hombre rico blanco

Invirtiendo constantemente en la inexistencia -

Capital en aras de una razón superior;

los libros se verian bien

Si quisiéramos obtener un préstamo

De su obra de pancreación...

Es divino arruinado

no tiene pueblo

Que él podría explicar limpiamente

Pero sus agentes

Ellos saben cómo gira el mundo.

Y como pagar todo - nada

Que encontremos un lugar para siempre

Entre la fe y la razón

Entre una idea y una mercancía;

No es seguro en absoluto

Poner pensamiento y orgullo en los negocios

Para ser castigado en lugar de beneficio

Por lo tanto, tenemos dos caras:

Metal frio, miedo a la sangre viva

(Caos, Sus facturas - en el pecho)

Y ese es el secreto:

Feliz - no estamos buscando a Dios

Pero sabemos lo que nos debe

¡Ya lo tenemos!

Sacro

¡Pero insolvente!

¡La crisis ha devorado la garantía y la suma!

Y Él envía un ángel

Y un sudor mortal de mi frente

limpiamos

Que mala cuenta...