Szturm - Jacek Kaczmarski, Zbigniew Lapinski, Przemyslaw Gintrowski

Szturmują bramy!

Kłódek trzask!

Ze wszystkich stron rozgrzane twarze!

Straż puszcza pod naciskiem mas!

Wpadają w chłodne korytarze

Wołając — Czas!

Już czas!

Już czas!

Gną się parkiety pod naporem

Zrośnięte otwierają drzwi

Wśród rzeźb, obrazów i ubiorów

Z przepisów barwna ciżba drwi

I woła — Wzoru!

Wzoru!

Wzoru!

Muzeum wszystkich nie pomieści

Więc idą przez pamiątek zbiór

A ci, co raz już całość przeszli

Z powrotem zamykają sznur

Wołając — «Treści!

Treści!

Treści!»

Patrzą na szable, katafalki

Procesje zamienionych w lód

Błamy sztandarów rozpostartych

Wybrzmiałych pieśni zwoje nut

I krzyczą - Walki!

Walki!

Walki!

I cisza tej zapada miary

Gdy nagle wiedzą, czego chcą

Ci, którym przeznaczono mary

A którzy o swe życie drżą

Ale wołają - Wiary!

— Ofiary… — echem mury drwią

¡Están asaltando las puertas!

¡Crujed los candados!

Caras calientes por todos lados!

¡Los guardias soltaron bajo la presión de las masas!

Caen en corredores frescos

Gritando - ¡Tiempo!

¡Es la hora!

¡Es la hora!

Los suelos de parquet se doblan bajo presión

Los fusionados abren la puerta

Entre esculturas, pinturas y ropa

La multitud colorida se burla de las reglas.

Y grita - ¡Patrón!

¡El patrón!

¡El patrón!

El museo no puede acomodar a todos.

Así recorren la colección de recuerdos.

Y aquellos que han pasado por todo esto una vez antes

Vuelven a cerrar la cuerda

Gritando - «¡Contenido!

¡Contenido!

¡Contenido! "

Miran sables y catafalcos

Las procesiones se convirtieron en hielo

Nos acostamos en los estandartes extendidos

Canciones alborotadas de notas

Y gritan - ¡Lucha!

¡Lucha!

¡Lucha!

Y el silencio de esta medida cae

Cuando de repente saben lo que quieren

Los que están destinados a María

Y los que tiemblan por sus vidas

Pero ellos lloran - ¡Fe!

- Víctimas... - resuenan las paredes burlándose