Pusty raj - Jacek Kaczmarski, Zbigniew Lapinski, Przemyslaw Gintrowski

W pustym raju dni po wygnaniu

Stwórca trawi na długich spacerach

Nocą leży na chmurnym posłaniu

Jasność własna sen mu odbiera

Swoich praw się uczy na pamięć

Sam ich musi przestrzegać by trwały

W pustym raju niebo jak kamień

Pusty raj jest dla Stwórcy za mały

A ludzi dwoje

W świecie brodzi

Adam poluje

Ewa dzieci rodzi

W pustym raju powietrze kwaśne

Jałowieje nietknięta ziemia

Zarastają ścieżki ostatnie

Nikt nie zbiera owoców stworzenia

W wielkiej ciszy prócz kroku swojego

Słyszy Stwórca rytm uporczywy

Z drzewa wiedzy dobrego i złego

Lecą jabłka w wysokie pokrzywy

A tam deszcz pada

Wichry żałosne

Adam ma katar

Ewa sieka czosnek

W pustym raju archanioł Gabriel

Miecz ognisty czyści od święta

To przed Panem wypręży się nagle

To postraszy z nudów zwierzęta

Towarzyszy Stwórcy w przechadzkach

Lecz nie może Go bawić rozmową

Żadną myślą zaskoczyć znienacka

Obaj myślą wszak jednakowo

Na ludzkim lądzie

Nagle już starzy

Adam wciąż błądzi

Ewa ciągle marzy

W pustym raju czas przejął władanie

Stwórca czeka z rękami wzdłuż ciała

Panujący światu skazaniec

Dożywocie wyłącznej chwały

Życie Pana jest wiecznym czuwaniem

Wśród niewysłowionych problemów

W pustym raju cokolwiek się stanie

Zawsze stanie się przeciw Niemu

En un paraíso vacío en los días posteriores al exilio

El Creador digiere en largas caminatas

Se acuesta en una cama nublada por la noche.

El sueño le quita la claridad

Aprende sus derechos de memoria.

Debe obedecerlos él mismo para que duren.

En un paraíso vacío, el cielo es como una piedra

Un paraíso vacío es demasiado pequeño para el Creador

y dos personas

Vadeando en el mundo

Adán está cazando

Ewa da a luz a niños

En un paraíso vacío, aire agrio

El suelo es estéril, intacto

Los últimos caminos están cubiertos de maleza

Nadie cosecha los frutos de la creación.

En gran silencio, aparte de tu paso

Él escucha el ritmo persistente del Creador.

Del árbol del conocimiento del bien y del mal

Las manzanas están volando alto en ortigas

y ahí está lloviendo

Vientos patéticos

Adam tiene una nariz que moquea

Ewa pica el ajo

En un paraíso vacío, el arcángel Gabriel

La espada de fuego limpia de las vacaciones.

De repente brotará al Señor

Esto asustará a los animales por aburrimiento.

Acompaña al Creador en los paseos

Pero no puede distraerlo con conversaciones.

Sin pensar en sorprenderte inesperadamente

ambos piensan lo mismo

en tierra humana

De repente es viejo

Adam todavía se equivoca

Ewa sigue soñando

En un paraíso vacío, el tiempo se hace cargo

El Creador está esperando con sus manos a lo largo de su cuerpo.

El preso gobernante del mundo

Vida de gloria exclusiva

La vida del Señor es eterna vigilia

Entre los problemas inefables

Pase lo que pase en un paraíso vacío

Siempre será contra Él.