Pijak - Jacek Kaczmarski

Pijany poeta ma za złe że klaszczą

Że patrzą na niego ciekawie

Że każdy mu nietakt łaskawie wybaczą

Poeta wszak wariat jest prawie

Nie chodzi po ziemi współżyje z duchami

Ich mowę na wylot zna przecież

I cóż że ogląda się wciąż za trunkami

Alkohol nie szkodzi poecie

Kochają go bardzo drwiąc z rąk jego drżenia

Ta drwina współczucia ma nazwę

Ugoszczą przytulą ukoją cierpienia

A on mimo wszystko ma za złe

Do łez się zamartwią że znowu nic nie jadł

Że pali za dużo i nie śpi

Że w oczach mu tańczy szaleńcza zawieja

A oni pragnęliby pieśni

Zakocha się szczerze trzy razy na tydzień

I wtedy zstępuje na ziemię

Czasami w połowie wieczoru gdzieś wyjdzie

Czasami wpół słowa zadrzemie

A oni się wtedy po cichu rozzłoszczą

Że nie dba gdy w krąg niego siedzą

Lecz czegoś mu jednak naprawdę zazdroszczą

Lecz czego zazdroszczą nie wiedzą

Al poeta borracho le molesta que aplaudan

Que lo miran con curiosidad

Que lo perdonarían por cualquier mala conducta

Después de todo, el poeta está casi loco.

No camina sobre la tierra, vive con fantasmas.

Después de todo, él conoce su habla de principio a fin.

Bueno, todavía estás buscando bebidas.

El alcohol no daña al poeta.

Lo quieren mucho, burlándose de sus manos temblorosas.

Esta burla de la compasión tiene un nombre

Te darán un abrazo y calmarán tu sufrimiento.

Y todavía lo tiene en contra

Estarán preocupados hasta las lágrimas porque no ha vuelto a comer nada.

Que fuma demasiado y está despierta

Que un viento enloquecedor baila en sus ojos

Y quisieran canciones

Se está enamorando genuinamente tres veces a la semana.

Y luego baja a la tierra

A veces, en medio de la noche, sale a algún lado.

A veces media palabra tomará una siesta

Y luego se enfadarán en silencio.

Que no le importa cuando se sientan a su alrededor

Pero realmente le envidian algo.

Pero de qué están celosos, no lo saben.