Nawiedzona wiek XX - Jacek Kaczmarski

Buty Czarnego lśnią ogniście

Czuję w powietrzu spaleniznę

Kiedy mi ogolili głowę

Nie było śladu po siwiźnie

Bardzo nas dużo bardzo dużo

I wszystkie takie jednakowe

Ale ten Czarny jak kałuża

Mnie krzycząc «Dumme» bije w głowę

A znów ten Biały jak robaki

Powiedział że mam dobrą krew

I śmiał się więc zaczęłam płakać

A płacz zamienił mi się w śmiech

Więc z chleba chociaż jestem głodna

Zrobiłam sobie dziś wisiorki

Od razu ładniej wyglądałam

Wśród kobiet powpychanych w worki

I zaśpiewałam sobie cicho

Że jestem ja księżniczką z baśni

Co czeka by ktoś po nią przyszedł

A jedna z was skoczyła na mnie

Czy ktoś zrozumie co to znaczy

Miała czerwone w oczach łzy

Krzyczała na mnie nie wiem za co

Że jestem karmicielką wszy

I wyjaśniała skąd są dymy

I czemu część z nas dawno śpi

Po naszych ciałach gdy leżymy

Wędrują takie białe wszy

Podobno lubią słodką krew

I te z nas które jej nie mają

Nie mogą razem z nami żyć

Znikają

A ja żyć mogę dzięki wszy

Co ssie moją krew za jakie grzechy

Bo ciągle pragnie mojej krwi

Więc będę żyła póki wszy

Las botas de Black brillan ardientes

Hay una quemadura en el aire

Cuando me raparon la cabeza

No había ni rastro de las canas.

muchos de nosotros, muchos

Y son todos iguales

Pero el Negro es como un charco

Me golpea en la cabeza mientras grita "Dumme"

Y otra vez el Blanco como gusanos

Dijo que tengo buena sangre

Me reí así que comencé a llorar

Y mi llanto se convirtió en risa

Entonces, aunque tengo hambre de pan

Hoy me hice colgantes

Me vi más bonita de inmediato

Entre mujeres metidas en bolsas

Y me canté a mí mismo en voz baja

Que soy la princesa de los cuentos de hadas

Que espera a que alguien venga por ella

Y uno de ustedes saltó sobre mí

¿Alguien puede entender lo que esto significa?

Tenía lágrimas rojas en los ojos.

Ella me gritaba, no sé por qué

Que soy un come-piojos

Y ella explicó de dónde venían los humos.

¿Y por qué algunos de nosotros estamos dormidos durante mucho tiempo?

Sobre nuestros cuerpos cuando mentimos

Tales piojos blancos deambulan

Dicen que les gusta la sangre dulce

Y los que no lo tenemos

no pueden vivir con nosotros

Ellos desaparecen

Y puedo vivir gracias a los piojos

Lo que me chupa la sangre por lo que peca

Porque todavía quiere mi sangre

Entonces estaré vivo mientras los piojos se hayan ido