Koncert fortepianowy - Jacek Kaczmarski

Ty w uniformie my w mroku poniekąd

Sztywno podchodzisz siadasz do klawiszy

I zamiast zagrać zatrzaskujesz wieko

Skrzydło opada salwą przeciw ciszy

Do fortepianu po coś siadał chamie

Nie wydobędziesz z zeń dźwięku rozkazem

Pod pięścią pryśnie kość i klawisz złamiesz

Ale nie zabrzmią dziejowe pasaże

A w rękawiczkach z od krwi sztywnej skóry

Nigdy nie trafisz w klawisz zamierzony

I zamiast dźwięku z twojej partytury

Zawsze się ozwie inny nie proszony

W szkłach czarnych zamiast nut studiujesz co dnia

Zawiłe klątwy wschodnich alfabetów

Lecz nawet obcej nie zagrasz melodii

Trzeba się schylić pozbyć się gorsetu

Tego nie umiesz więc połam klawisze

Struny grać będą bunt i cichą skargę

Pozrywaj struny znowu pieśń usłyszysz

To pudło w usta zamieni się czarne

Roztrzaskaj pudło zagra miejsce po nim

Jak gra powietrze pod tańczącym dzwonem

To puste miejsce dziełem twoich dłoni

Struną powietrza gardła okręcone

Gdy umrzesz trumny które z fortepianów

Zbijać kazałeś o milczącym świcie

Muzykę odtąd zagrają nieznaną

Marsz żałobny co obwieszcza życie

Tú en el uniforme, estamos en la oscuridad de alguna manera.

Te acercas a las llaves rígidamente

Y en lugar de jugar, cierras la tapa

El ala desciende en volea contra el silencio

El patán solía sentarse al piano por algo.

No harás ningún sonido con un comando.

Un hueso salpica bajo tu puño y rompes una llave

Pero los pasajes históricos no sonarán

Y con guantes hechos de sangre, piel tiesa

Nunca pulsarás la tecla deseada

Y en lugar del sonido de tu partitura

Siempre habrá alguien más a quien no se le pide que venga

Estudias todos los días con gafas negras en lugar de partituras.

Las enrevesadas maldiciones de los alfabetos orientales

Pero ni siquiera tocarás una melodía extranjera

Tienes que agacharte para deshacerte del corsé.

No puedes hacer eso, así que rompe las llaves.

Las cuerdas tocarán una revuelta y una queja silenciosa

Rompe las cuerdas de nuevo, escucharás una canción

Esta caja en la boca se volverá negra

Rompe una caja jugará un lugar después de ella

Como el aire juega bajo una campana de baile

Este espacio en blanco es obra de tus manos.

La garganta se retuerce en una cuerda de aire

Cuando mueren los ataúdes de los pianos

Ordenaste matar en el amanecer silencioso

A partir de ahora tocarán música desconocida.

Marcha fúnebre anunciada por la vida