Japońska rycina - Jacek Kaczmarski

W kamieniu, krzewie i potoku

W źdźble trawy, w płatku białej lilii

Mieszkają duchy naszych przodków

Patrzące na nas w każdej chwili

Kształt, barwa, zapach, śpiew gałązki

Przypominają obowiązki

Wobec tych, co przed nami żyli

W sposobie ułożenia szaty

W ukłonie według starych reguł

W tym, jak przyrządza się herbatę

Jak się szanuje każdy szczegół

Wyraża się nasz dług wdzięczności

Dla stwarzającej nas przeszłości

Od której uciekamy w biegu…

Wreszcie wyborem umierania

Gdy honorowe ostrze w dłoniach

Śmierć czyni przedłużeniem trwania

(Bo życie przecież - to agonia)

— Stwarzamy wodę, kwiat i kamień

W których na zawsze zamieszkamy

Wśród tych, co będą żyli po nas

En piedra, arbusto y arroyo

En una brizna de hierba, en un pétalo de lirio blanco

Los espíritus de nuestros antepasados ​​viven

Mirándonos cada momento

La forma, el color, el olor, el canto de la ramita.

son como responsabilidades

A los que vivieron antes que nosotros

En la forma en que se arreglan las prendas.

Inclinándose según las viejas reglas.

En cómo se hace el té

Cómo se respeta cada detalle

Nuestra deuda de gratitud se expresa

Por el pasado que nos crea

De la que nos escapamos a la carrera...

Finalmente, la elección de morir.

Cuando la espada honorable en tus manos

La muerte lo convierte en una extensión de la duración.

(Porque la vida es una agonía después de todo)

- Creamos agua, flor y piedra.

viviremos para siempre

Entre los que vivirán después de nosotros