Diabeł mój - Jacek Kaczmarski

Nie nauczono mnie paciorka,

Nigdy nie byłem u spowiedzi,

Więc od czupryny do rozporka

Niejeden diabeł we mnie siedzi.

Prócz tych, co dbają o natchnienie

Samopoczucie i rozkosze,

Szczególnie tego sobie cenie,

Którego w kręgosłupie noszę.

Tak mi usztywnił karku kręgi.

Że mimo groźby i namowy —

Ani kazanie, ani pręgierz

Nie zdoła mi pochylić głowy.

Nie, żebym nie chciał!

Wciąż zazdroszczę

Tym, co potrafią ujść zatraty

I łączą swe talenty owcze

W stada wzajemnej aprobaty.

Przez to kalectwo — zdrowych ranię,

Na pogodzonych ściągam biedę,

Wszelkie zbiorowe pojednanie

Obracam w «jedność - minus jeden»,

Ani nie bronię się pogardą.

Ani nie brudzę się popiołem.

Lecz będę żył i umrę - hardo,

Chcąc nie chcąc — z podniesionym czołem.

Jeżeli hardzi Stwórcę brzydzą -

Niech mi odmówi odkupienia.

Choć chyba mnie zrozumie, widząc,

Że też samotnie trwa w przestrzeniach.

Bo czym są moje grzechy małe.

Gdy On pokornych ma — miliony.

Rzadko Mu głowę zawracałem

I tylko — w imię odtrąconych.

no me enseñaron ni una perla,

nunca he ido a confesarme

Entonces, desde el cabello hasta la cremallera.

Muchos demonios están sentados en mí.

Excepto para aquellos que se preocupan por la inspiración.

Bienestar y placeres,

Lo aprecio especialmente,

que llevo en la columna vertebral.

Así que endureció las vértebras de mi cuello.

Que a pesar de la amenaza y la persuasión -

Ni el sermón ni la picota

Ella no puede inclinar mi cabeza.

¡No es que no quiera!

sigo celoso

Con lo que puede escapar de la pérdida

Y combinan sus talentos de ovejas

En manadas de aprobación mutua.

Debido a esta discapacidad, lastimo a los sanos,

Traigo pobreza a los reconciliados,

Cualquier reconciliación colectiva

Me convierto en "uno - menos uno",

Tampoco me defiendo con desprecio.

Tampoco me ensucio con ceniza.

Pero viviré y moriré - orgullosamente

Nos guste o no, con la frente alta.

Si alberga al Creador, lo aborrecen -

Que retenga mi redención.

Aunque él podría entenderme viendo

Que también está solo en los espacios.

Por lo que son mis pequeños pecados.

Cuando tiene a los humildes, millones.

rara vez lo molestaba

Y solo, en nombre de los rechazados.