Brobdingnag - Jacek Kaczmarski

Dobrze jest żyć wśród wielkich ludzi

Z ich siłą - siebie nieświadomą,

Zainteresowanie wzbudzić

Małością - w straszne myśli płodną.

Chodzących z głową w chmurach zdumieć

Genialnym wynalazkiem prochu,

Dowieść, że władza tkwi w rozumie,

A nie w zasadach dawnych przodków.

Pokazać im, że czysta przemoc

Prawdziwą miarą jest wielkości,

Gdy oni cenią własną niemoc

I się lubują w naiwności.

Z odwagi śmieją się karzełka,

Gdy z muchą ciężki bój wygrywa,

Myśląc, że sztuczka to niewielka,

Nie wiedząc — jak jest zaraźliwa…

Przez myśl im nawet nie przemyka,

Że mogą zmiażdżyć mnie, jak pluskwę;

A ja się uczę ich języka,

A ja się ich słabości uczę.

Gdy gardzą mną, kiedy się płaszczę

I o ich śmieci się potykam…

Łatwiej — wiem z własnych to doświadczeń

Z olbrzyma zrobić niewolnika.

Es bueno vivir entre grandes personas.

Con su fuerza - sin darse cuenta de sí mismos,

Despierta tu interés

Pequeñez - en terribles pensamientos fértiles.

La gente que camina con la cabeza en las nubes te sorprenderá

Un invento brillante de la pólvora,

Para probar que hay poder en la razón,

Y no en los principios de los viejos antepasados.

Muéstrales que la violencia pura

La verdadera medida es el tamaño,

Cuando valoran su propia impotencia

Y les gusta la ingenuidad.

El enano se ríe del coraje,

Cuando una pelea dura gana con la mosca,

Pensando que el truco es menor

Sin saber lo contagioso que es...

Ni siquiera se les pasa por la cabeza,

Que me pueden aplastar como a un chinche;

Y estoy aprendiendo su idioma

Y aprendo sus debilidades.

Cuando me desprecian cuando me arrastro

Y me tropiezo con su basura...

Más fácil, lo sé por experiencia propia.

Haz un esclavo de un gigante.