Ballada o powitaniu - Jacek Kaczmarski

Dzień jasny, chociaż mroźny, słońce świeci z góry

Niebo błękitne, żadnej nie ma na nim chmury

Dumnie wisi nad portalem jakiejś bramy

Napis biało-czerwony: «Serdecznie witamy!»

Staliśmy rzędem równym wzdłuż głównej ulicy

Uczniowie, matki, żony, ciecie, robotnicy

Szpaler milicji sprawnie nas zorganizował

By nie wystawała czyjaś ręka albo głowa

Tam, gdzie ja stałem z boku i machałem spontanicznie

Stały dwa przedszkolaki wyglądając ślicznie

One miały zrobić gościom stop nieprzewidziane

Bo nieprzewidziane było też przygotowane!

Po trzech godzinach z dala usłyszałem wrzawę

Podniosłem chorągiewkę, zamachałem z wprawą!

Temperatura wzrosła, podniecenie także

Każdy się pcha do przodu, palcem w oku babrze!

Lecz to dopiero pilot, pięciu milicjantów

Dwudziestu tajnych panów (ot, w razie awantur)

Potem samochód jeden, drugi, potem trzeci

Potem wojskowy gazik z prasą, radiem leci

Lecą do góry czapki, to już nie przelewki

Witają gościa papierowe chorągiewki!

Dojrzałem kołnierz, ucho i brew kędzierzawą

Błyszczący hełm, lecz to już chyba ktoś z obstawy

Z dziećmi nic nie wyszło — jedno się speszyło

Drugie swą kokardkę czerwoną zgubiło

Więc, nim znaleziono coś zamiast kokardki

Gościa porwał dalej prąd wydarzeń wartki

Jednej minuty nawet wszystko to nie trwało

Co było — przeszło, znikło, z wiatrem uleciało

Tłum się miesza, kręci, tłumem być przestaje

Na opustoszałym placu milicjant zostaje

Wieczór zapada szybko, koniec mojej śpiewki

Walają się po ziemi papierowe chorągiewki

Pół smętnie, a pół śmiesznie zwisa z jakiejś bramy

Napis biało-czerwony: «Serdecznie witamy!»

El día es brillante, aunque helado, el sol brilla desde arriba

El cielo es azul, no hay nubes en él.

Cuelga con orgullo sobre un portal de alguna puerta

Inscripción en rojo y blanco: "¡Bienvenido!"

Estábamos parados en fila recta a lo largo de la calle principal.

Estudiantes, madres, esposas, cortadoras, trabajadoras

La guardia de la milicia nos organizó eficientemente.

Para que no sobresalga ninguna mano ni cabeza.

Donde estaba parado a un lado y saludando espontáneamente

Dos niños en edad preescolar estaban parados luciendo encantadores

Eran para evitar que los invitados fueran imprevistos.

¡Porque el imprevisto también estaba preparado!

Después de tres horas de camino, escuché un clamor

¡Levanté la bandera, la ondeé con destreza!

La temperatura subió, y también la emoción.

¡Todos empujan hacia adelante, con un dedo en el ojo de la abuela!

Pero esto es solo un piloto, cinco policías

Veinte señores secretos (por si acaso hay una fila)

Luego un auto, un auto, luego un tercero

Luego un periódico militar con la prensa, la radio está encendida

Los sombreros están volando, ya no es una broma.

¡Banderas de papel dan la bienvenida al visitante!

Vi el cuello, la oreja y la ceja rizada

Un casco brillante, pero debe ser alguien de los guardaespaldas.

No pasó nada con los niños - uno estaba avergonzado

El otro ha perdido su lazo rojo.

Bueno, antes de que se encontrara algo en lugar de un arco.

El visitante se dejó llevar por el rápido fluir de los acontecimientos

no duro ni un minuto

Lo que fue - pasó, desapareció, voló con el viento

La multitud se mezcla, gira, la multitud deja de ser

El policía se queda en la plaza desierta

La tarde cae rápidamente, fin de mi canción

Las banderas de papel están esparcidas por el suelo.

Medio triste y medio divertido cuelga de una puerta

Inscripción en rojo y blanco: "¡Bienvenido!"