Bal u Pana Boga - Jacek Kaczmarski, Zbigniew Lapinski, Przemyslaw Gintrowski

Na bankiecie u Pana Zastępów

Wszystko płynie i gra pachnie i lśni

Wygwieżdżony jest strop firmamentów

I w parkietach ze szkła galaktyką skrzy

Stoły pełne arcydzieł stworzenia

Ryb obfitość i miąs owoce i chleb

Usta śmieją się drżą podniebienia

I docenia się to że się jest sługą nieb

A sam Bóg pośród sług gdyby mógł to by śpiewał że

Szał będzie trwał świat się stał więc nalewa i Rad tworzy ład białych szat i aureol…

Nie wypił ktoś za blask

Wzrok w parkiet wbił

Gdzie w ciszy gwiazd

Pod niebem ziemia się powoli wyłania

Patrzy pod nogi

W parkiecie żłobi

Znak

Tymczasem

Na bankiecie uśmiechy szerokie

I wiruje wśród ścian piór biały puch

Do nikogo nie staje nikt bokiem

I aż gęsto od słów nieważkich słów

Stwórca poszedł już wprawdzie lecz przecież

Pozostawił nam stół parkiet i świat

W jakimż będzie wspanialej nam świecie

Skoro czeka nas tu wieczysty ład

Póki co wierzyć w to co powiedzą nam oczy nie

Wstyd chwalić byt skoro świt nas otoczył…

Ktoś z nas nie myśli tak

Wzrok w parkiet wbił

Nie mówi nic

Zaszkodził kawior mu czy głowę ma słabą

Patrzy pod nogi

W parkiecie żłobi

Znak

Przez który

Na bankiecie spojrzenia ostrożne

Ważne staje się kto stoi i gdzie

Nie wiadomo skąd myśli bezbożne

Wokół aureol mkną czy chcesz czy nie

Koniec snu bowiem tu już nie będzie spokoju więc

Znów zamęt głów chaos słów paranoja i Strach bowiem tu już nie będzie spokoju więc

Strach bowiem tu już nie będzie spokoju…

En un banquete con el Señor de los ejércitos

Todo fluye y el juego huele y brilla

El techo de los firmamentos está estrellado

Y en parquet de cristal con una galaxia de cajas

Mesas llenas de obras maestras de la creación

Abundancia de pescado y fruta carne y pan

Los labios ríen, tiemblan los paladares

Y se agradece que seas un siervo del cielo

Y Dios mismo entre los siervos, si pudiera, cantaría que

La locura continuará, el mundo se ha volcado tanto y Rad crea una orden de túnicas blancas y un halo...

Alguien no había bebido por el brillo

Se quedó mirando la pista de baile.

donde en el silencio de las estrellas

Bajo el cielo, la tierra está emergiendo lentamente

mira sus pies

Él está bailando en la pista de baile.

Señal

Mientras tanto

Sonríe ampliamente en el banquete.

Y la pelusa blanca se arremolina entre las paredes de las plumas

Nadie se para al lado de nadie.

Y está lleno de palabras con palabras ingrávidas

El Creador ya se ha ido, pero aún

Nos dejó la mesa, el parquet y el mundo

¡Qué mundo tan maravilloso será para nosotros!

Ya que aquí nos espera un orden eterno

Por ahora, cree lo que tus ojos nos dicen, no

Vergüenza alabar la existencia desde que el amanecer nos rodeó...

Algunos de nosotros no lo creemos

Se quedó mirando la pista de baile.

no dice nada

El caviar lo ha dañado o su cabeza está débil.

mira sus pies

Él está bailando en la pista de baile.

Señal

por lo cual

Mira con cautela el banquete.

Se vuelve importante quién está de pie y dónde

De la nada, pensamientos impíos

Alrededor del halo estás tú, te guste o no

El final del sueño, porque aquí no habrá más paz.

Confusión de cabezas otra vez, caos de palabras paranoia y Miedo porque aquí no habrá más paz

Porque aquí ya no habrá paz...