Bajka - Jacek Kaczmarski

Był kraj, co wieki cierpień znał

Pieśń pismem blizn pisaną śpiewał

A ziemia żyzna mierzwą ciał

Rodziła myśli jako drzewa

Aż powiał nad nią twardy wiatr

I posiał w glebę plon zatruty

Wymarłym wielkim drzewom w ślad

Skarlałe rodzą się kikuty

Kto chce — niech zowie — borem sad

Przyciętych drzewek na rozstaju

Nie zmieni tym najprostszej z prawd:

Nie ma już - drodzy — tego kraju

Jest tylko wiatr, bezwzględny wiatr

Co nagle w środku nocy budzi

I, jak spod ziemi — puszcza w świat

Zupełnie odmienionych ludzi

Był sobie kraj, był sobie kraj

Jeden — do góry wzniósłszy dłoń

Ślepymi strzela Norwidami

Lecz tak, by czasem Boże broń!

Nie trafić kogoś i nie zranić

Wedetta robotniczych sag

Wkłada sukienkę w czarny deseń

Choć przecież na rządowy raut

Zajeżdża białym mercedesem

Inny bohater wielkich chwil

Klasyków w służbę władzy wdraża

I czci wallenrodyczny styl

Z dwuznaczną miną - na dwóch twarzach

Purpurat gnie się zaś co sił

To przed mundurem, to przed Bogiem

Choć już wśród wiernych zawisł był

Raz biskup, co rozmawiał z wrogiem!

Był sobie kraj, był sobie kraj

W tle pożądliwie brzęczy rój

Komentatorów i pisarzy

Co myśl ostatnią zmienią w gnój

Byle w tysiącach egzemplarzy

Bo tak dziś przecież musi być!

Bo oni wiedzą, co się święci!

Bo trzeba chronić wątłą nić!

Prawdę przechowa się w pamięci!

Ginie niewysłowiona myśl

A pamięć ginie razem z ciałem

O tym, coś widział - mów i pisz!

— Nic nie widziałem, zapomniałem

Więc znowu kiedyś tłumy widm

Minione nam przypomną zdrady

Znowu rozważnym — kurz, jak wstyd

Zakryje — puste — dno szuflady

Byliśmy z nimi i wśród nich

Lecz każdy się inaczej budzi

To dla nas oprawiony sztych

Nie ma już - drodzy — dawnych ludzi

A dla nich — drodzy — nie ma nas

Siedząc przy nawarzonym piwie

Też opowiedzą sobie baśń

Żyć będą długo i szczęśliwie

Był sobie kraj, był…

Había un país con siglos de sufrimiento

Cantó una canción en el guión de las cicatrices.

Y la tierra fértil es un mantillo de carne

Ella dio a luz a pensamientos como árboles

Hasta que un viento fuerte sopló sobre ella

Y sembró la fruta envenenada en la tierra

Grandes árboles en la estela de los extintos

Nacen muñones cicatrizados

El que quiera - que lo llame - boro la huerta

Cortar árboles en la encrucijada

No cambiará la más simple de las verdades:

Este país ya no está, queridos

Solo hay viento, viento despiadado

Que de repente se despierta en medio de la noche

Y, como desde debajo de la tierra, vamos al mundo

Gente completamente cambiada

Había un país, había un país

Uno - con una mano levantada

Dispara a los norwids a ciegas

¡Pero para que a veces Dios no lo quiera!

No golpear a alguien y no lastimar

Wedett de las sagas obreras

Ella se pone un vestido negro estampado.

Aunque para un banquete de gobierno

Conduce un Mercedes blanco.

Otro héroe de grandes momentos.

Introduce los clásicos al servicio del poder

Y hace honor al estilo wallenrodic

Con una expresión ambigua - en dos caras

Purpurate se dobla tanto como sea posible.

Esto es ante el uniforme, esto es ante Dios

Aunque ya colgaba entre los fieles

¡Una vez un obispo que habló con el enemigo!

Había un país, había un país

En el fondo un enjambre zumba con avidez

Comentaristas y escritores

Qué último pensamiento se convertirá en estiércol

Solo en miles de copias

¡Porque hoy tiene que ser así!

¡Porque saben lo que pasa!

¡Porque un hilo delgado debe ser protegido!

¡La verdad será recordada!

Un pensamiento inefable se desvanece

Y la memoria muere junto con el cuerpo

Sobre lo que vio: ¡habla y escribe!

- No vi nada, se me olvidó.

Así que una vez más multitudes de fantasmas

El pasado nos recordará las traiciones

Prudente otra vez - polvo como una vergüenza

Cubrirá - vacío - el fondo del cajón

Estuvimos con ellos y entre ellos

Pero todos se despiertan de manera diferente

Este es un grabado enmarcado para nosotros.

Los viejos ya no están, queridos

Y para ellos - queridos - no hay nosotros

Sentado con una cerveza elaborada

También contarán un cuento de hadas.

Vivirán felices para siempre

Había un país, había...