Artyści - Jacek Kaczmarski

Zaszczytami zaszczuci, obarczeni sławą

Nie poznaliśmy strachu o skórę

Na paryskich parkietach salonowy gawot

Jeszcze jedną ma dla nas figurę

Niewidoczny fortepian gra z taktem Szopena

A narody współczują do wtóru

Ustawiając na biurku, w requiemach i trenach

Statuetki Człowieka z Marmuru

Taniec śmierci ominął i tak nieśmiertelnych —

Znów dla naszej wiruje korzyści

Dobry Anioł Stróż Paszport cel spełnił naczelny:

Ocaleliśmy przecież - Artyści

Nam i skrzydeł u ramion na cle nie podcięto

Nie wybito nam zębów ze szczęki

Bylebyśmy się wznieśli ponad ludzkie lamenty

Poza bezmiar człowieczej udręki

Więc rozważnie odważni, z grymasem cierpienia

W pełen znaczeń zbroimy się spokój

A jak brzmią w naszych ustach wymowne milczenia

A jak lśnią nam niechciane łzy w oku!

Wszak spełniły się nasze proroctwa i wróżby!

Patrzcie!

Żywi, a już między mity!

Z wynajętych cokołów, w gwarze głupim i próżnym

Już nie słychać milczenia zabitych

Oni nam bili brawo żywymi rękoma

Chociaż cień im osiadał na głowach

Ale ręce umarły na łańcuchach i łomach

Więc my, tu, teraz o nich — ni słowa

Wiele słów się po prostu nie mieści we frazach!

A tam druty, tortury, obozy

Przesłuchania, rewizje, tłumy w ogniu i gazach

Nazbyt bliskie męczeńskiej są pozy

Może być, że niedługo, po śmierci — za chwilę

Kiedy tam znowu zmieni się władza

Do wolnego już kraju (za ile? na ile?)

Naszych zwłok nikt nie będzie sprowadzał

Nawet to nas nie wzrusza, myśmy dawno wybrali

Sen o wierzbie płaczącej sczezł

W testamentach, przy winie, krewni będą czytali:

«Chciałbym spocząć na Pere Lachaise…»

Honrado con honores, cargado de fama

No reconocimos el miedo por la piel

Una gavota de salón en los suelos parisinos

Una cifra más para nosotros

El piano invisible juega al ritmo de Chopin

Y las naciones se solidarizan con el canto

Colocación en un escritorio, en réquiems y entrenamientos

Hombre de estatuas de mármol

La danza de la muerte pasó por alto a los inmortales -

De nuevo, para nuestro beneficio gira

Good Guardian Angel Passport cumplió el objetivo principal:

Sobrevivimos, después de todo - Artistas

Nosotros y las alas de los brazos no fuimos cortados en la aduana.

Nuestras mandíbulas no han sido noqueadas

Si tan solo nos eleváramos por encima del lamento humano

Más allá de la inmensidad del tormento humano

Tan prudentemente valiente, con una mueca de sufrimiento

Nos estamos armando con una paz significativa

¿Y cuáles son los silencios significativos en nuestras bocas?

¡Y cómo brillan lágrimas indeseadas en nuestros ojos!

¡Después de todo, nuestras profecías y predicciones se han hecho realidad!

¡Mirar!

¡Viva y ya entre los mitos!

Desde pedestales alquilados, en un dialecto estúpido y vanidoso

El silencio de los muertos ya no se escucha

Nos aplaudieron con sus manos vivas

Aunque una sombra se asentó sobre sus cabezas

Pero las manos murieron en cadenas y palancas

Entonces nosotros, aquí, ahora sobre ellos, sin palabras.

¡Muchas palabras simplemente no encajan en las frases!

Y hay alambres, torturas, campamentos

Interrogatorios, registros, multitudes en fuego y gases.

Las poses son demasiado cercanas a la del mártir.

Puede ser que pronto, después de la muerte - en un momento

Cuando el gobierno cambie allí otra vez

A un país libre (¿por cuánto? ¿por cuánto?)

Nadie traerá nuestro cadáver.

Incluso esto no nos afecta, hemos elegido durante mucho tiempo.

El sueño de un sauce llorón se ha ido

En testamentos, con vino, los familiares leerán:

«Me gustaría descansar en Pere Lachaise...»