Naprawde Nie Dzieje Sie Nic - Grzegorz Turnau, Zbigniew ZamacHowski

Czy zdanie okrągłe wypowiesz,

czy księgę mądrą napiszesz,

będziesz zawsze mieć w głowie

tę samą pustkę i ciszę.

Słowo to zimny powiew

nagłego wiatru w przestworze;

może orzeźwi cię, ale

donikąd dojść nie pomoże.

Zwieść cię może ciągnący ulicami tłum,

wódka w parku wypita albo zachód słońca,

lecz pamiętaj: naprawdę nie dzieje się nic

i nie stanie się nic — aż do końca.

Czy zdanie okrągłe wypowiesz,

czy księgę mądrą napiszesz,

będziesz zawsze mieć w głowie

tę samą pustkę i ciszę.

Zaufaj tylko warg splotom,

bełkotom niezrozumiałym,

gestom w próżni zawisłym,

niedoskonałym.

Zwieść cię może ciągnący ulicami tłum,

wódka w parku wypita albo zachód słońca,

lecz pamiętaj: naprawdę nie dzieje się nic

i nie stanie się nic — aż do końca.

¿Dirás una frase redonda,

escribirás un libro sabio,

siempre tendrás en mente

el mismo vacío y silencio.

La palabra es una brisa fría

viento repentino en el cielo;

tal vez te refresque, pero

no te ayudará a llegar a ninguna parte.

Puedes ser engañado por las multitudes en las calles,

vodka bebido en el parque o al atardecer,

pero recuerda: nada sucede realmente

y nada pasará - hasta el final.

¿Dirás una frase redonda,

escribirás un libro sabio,

siempre tendrás en mente

el mismo vacío y silencio.

Confía solo en los tejidos de los labios,

galimatías incomprensibles,

gestos en el vacío,

imperfecto.

Puedes ser engañado por las multitudes en las calles,

vodka bebido en el parque o al atardecer,

pero recuerda: nada sucede realmente

y nada pasará - hasta el final.