Gdy Poezja - Grzegorz Turnau

Gdy poezja ci minie

Nic nie załka w kominie

Gdy poezja ci odfrunie

Nie powierzaj się fortunie

Ona kołem się nie toczy

Ona kołem

Na amen

Cię złamie

Ta poezja

Jest męcząca

Z piedestału

Ciało strąca

I pomału

Przeciwstawia

Ducha ciału

Ale kiedy

Ciało słabnie

To poezja

Ma tę moc

By ciało przenieść

Jak złudzenie poprzez noc

Gdy poezja ci odleci

Tam gdzie jeszcze są poeci

Bardzo mało

Będzie miało

Twoje ciało

Gdy poezja ci przejdzie

Słońce zajdzie nim wzejdzie

Za jej brak zapłacisz drogo

Na ten brak nie stać nikogo

Nim poezja cię odumrze

Stań na chwilę, na chwilę i zrozum, że

Choć poezja

Jest męcząca

Z piedestału

Ciało strąca

I pomału

Przeciwstawia

Ducha ciału

Ale kiedy

Ciało słabnie

To poezja

Ma tę moc

By ciało przenieść

Jak złudzenie poprzez moc

Choć poezja

Jest męcząca

Z piedestału

Ciało strąca

I pomału

Przeciwstawia

Ducha ciału

Nim poezja cię odumrze

Stań na chwilę i zrozum, że

O poezję, o poezję

Trzeba dbać

Gdy poezja ci odleci

Tam gdzie jeszcze są poeci

Bardzo mało

Będzie miało

Twoje

Ciało

Cuando la poesía se ha ido

Nada llora en la chimenea

Cuando la poesía se va volando

No te confíes a la fortuna

No gira en círculo

ella es una rueda

Amén

te romperá

esta poesia

Es agotador

desde el pedestal

La carne golpea

y lentamente

contrastes

Espíritu a la carne

Pero cuando

el cuerpo se debilita

es poesía

el tiene ese poder

Para mover el cuerpo

Como una ilusión a través de la noche

Cuando tu poesía se va volando

Donde todavía hay poetas

Muy poco

Tendrá

Tu cuerpo

Cuando la poesía se ha ido

El sol se pondrá antes de que salga

Pagarás caro la falta de ella.

Nadie puede permitirse esta escasez.

Antes de que la poesía te muera

Párate por un momento, un momento, y comprende que

Aunque la poesía

Es agotador

desde el pedestal

La carne golpea

y lentamente

contrastes

Espíritu a la carne

Pero cuando

el cuerpo se debilita

es poesía

el tiene ese poder

Para mover el cuerpo

Como ilusión a través del poder

Aunque la poesía

Es agotador

desde el pedestal

La carne golpea

y lentamente

contrastes

Espíritu a la carne

Antes de que la poesía te muera

Párese por un momento y entienda que

Por la poesía, por la poesía

Tienes que tener cuidado

Cuando tu poesía se va volando

Donde todavía hay poetas

Muy poco

Tendrá

Su

Cuerpo