Pieśń wigilijna - Marek Grechuta

Na krawędziach dni wisi szara mgła

Wiatr tą kurtynę targa i w niebo gna

I wtedy czasem błyśnie błękit i biel

Gdy coraz więcej barw pojawia się

W jesiennej melancholii krętych dróg

Stuka do okien bram, podchodzi pod nasz próg

Zieleń się w złoto zmienia, srebro i brąz

Korowód tylu barw rusza przed nami w pląs

Na niebie obłok zwija żagle różowe

Bo księżyc już rozpina gwiazdami tło granatowe

Codziennie się staramy, by zrobić podobny cud

Zamienić szarość ziemi w złocisty chleb i miód

Lecz nam to idzie ciężko, czasami tak jak na wspak

Dopomóż w tym nam, Panie, podpowiedz jak

Daj nam więcej siły, więcej siły więc daj

Uczyń w naszym sercu maj, zielony gaj

Niech nas nie poszarza trudów codzienny trans

Niech się czasem zdarzy nam tych kilka szans

Nie ma Twojej winy w tym, że jest jak jest

Ale dla nas zdobądź się na mały gest

Chleba w blasku słońca, wina w blasku gwiazd

Nie opuszczaj murów tych bezbarwnych miast

Szarordzawy mur, bure stada chmur

Tak jakby mury wzięły chmury za wzór

I tylko gdzieś, w oddali, do okna stuk

Gałąź białego bzu…

To wiatr na okarynie przypomina dawny czas

Choć wkoło ciemna noc a księżyc siwy głaz

Że przecież obiecano wino i chleb

O którym ślepy śnił, głuchy usłyszał szept

Od których pąsowieje kwitnący sad

Ryba przy brzegu lśni, zwierzę zostawia ślad

Codziennie się staramy…

Una niebla gris cuelga en los bordes de los días

El viento lanza esta cortina y se precipita hacia el cielo.

Y luego, a veces, un destello azul y blanco

Cuando aparecen más y más colores

En la melancolía otoñal de los caminos tortuosos

Golpea las ventanas de la puerta, llega a nuestro umbral

El verde se convierte en oro, plata y bronce.

Una procesión de tantos colores se pone en marcha frente a nosotros

En el cielo, la nube rueda velas rosadas

Porque la luna ya va extendiendo el fondo azul marino con estrellas

Todos los días tratamos de hacer un milagro similar

Convierte el gris de la tierra en pan de oro y miel

Pero nos está yendo duro, a veces al revés

Ayúdanos en esto, Señor, dinos cómo

Danos más fuerza, así que danos más fuerza

Haz de mayo en nuestro corazón, una arboleda verde

No nos dejemos abrumar por las dificultades del trance cotidiano.

Tengamos estas pocas oportunidades de vez en cuando

No es tu culpa que sea lo que sea

Pero para nosotros, haz un pequeño gesto

Pan al resplandor del sol, vino al resplandor de las estrellas

No abandones los muros de estas ciudades incoloras

Muro gris oxidado, opacas bandadas de nubes

Como si las paredes tomaran como patrón las nubes

Y solo en algún lugar, en la distancia, golpea la ventana.

Una rama de lila blanca...

Es el viento en la ocarina que nos recuerda los viejos tiempos

Aunque la noche es oscura por todas partes y la luna es gris y blanca

Que vino y pan fueron prometidos

Sobre lo que los ciegos soñaban, los sordos escuchaban un susurro

De la que se ruboriza el huerto en flor

El pez brilla por la orilla, el animal deja un rastro

Todos los días tratamos de...