Pieśń dla ludzi plonów - Marek Grechuta

Krajobrazów świata stron

Mówi co człowiek potrafi

Kiedy mądrość zdobi tron

Mądrość która dzisiaj sięga

Hen ku gwiazdom w ciemną noc

Wierzę że jest jak przysięga

Ziemi której bierze moc

Ziemi która tak nas karmi

Dając siłę na przyszłośc dni

Kiedy na zielonej darni

Człowiek zbiera plony dając mi

Chleb zdobyty wielkim trudem

Spiętych pleców, silnych rąk

Na kolanach w polu gródek

By wypełnić stołów krąg

Wierszem tym się dla nich modlę

O dobre słońce, dobre deszcze

By nie było im żle potem

Gdy wciąż mało chleba jeszcze

Choć w oddali, gdzieś na drodze

W bród pojazdów pędzi w dal

Oni klęczą w bożej trwodze

Choć podróży przecież żal

Plony ziemi niosą w rękach

Świat się im do pasa kłania

Ciała ich przeszywa męka

Od tych skłonów, od klękania

A gdy wśród stołów radości

Ja przed nimi w duszy klękam

Marzą aby dla miłości

Służył chleb zdobyty w mękach

Moja pieśń dla tych co klęczą

Przed ołtarzem bożych darów

Tak jak ci co nocą ślęczą

By dokonać nowych czarów

Składam pieśń do rąk spękanych

Rozmodlonych w żyznej glebie

Gdy goicie kolan rany

Pamięci o Was w moim śpiewie

Paisajes del mundo de la fiesta

Él dice lo que un hombre puede hacer

Cuando la sabiduría adorna el trono

Sabiduría que se remonta hoy

Gallina hacia las estrellas en la noche oscura

creo que es como un juramento

La tierra que toma el poder

La tierra que nos nutre tanto

Dando fuerza para los días venideros

Cuando en césped verde

El hombre cosecha cosechas dándome

El pan se ganó con mucha dificultad.

Espalda tensa, manos fuertes

De rodillas, un patio en el campo

Para llenar las tablas en un círculo

Estoy orando por ellos con este verso.

Buen sol, buena lluvia

Para que no quedaran mal despues

Cuando aún queda poco pan

Aunque en la distancia, en algún lugar del camino

Se precipita en la distancia hacia adelante.

Están arrodillados en el temor de Dios

Aunque es una pena por el viaje

Llevan las cosechas de la tierra en sus manos

El mundo se inclina ante su cintura.

Sus cuerpos están atormentados

De estas curvas, de arrodillarse

Y cuando entre las mesas de alegría

Me arrodillo en mi alma ante ellos

Sueñan por amor

Pan ganado en tormento servido

Mi canto para los que se arrodillan

Frente al altar de los dones de Dios

Como los que sudan por la noche

Para realizar nuevos hechizos

Doblo la canción a mis manos rotas

Ellos están orando en tierra fértil

Cuando curas las heridas de la rodilla

recordarte en mi canto