Droga za widnokres - Marek Grechuta

Nie na tym niebie, a i gwiazda nie ta

Weszła mi w szkodę, poraziła oczy

Wół stąpa ciężko, toczy się kareta

Patrzeć, a droga w gęsty las się toczy

W moim lesie, na moim południu

Wrzosy chodzą po rudych pagórkach

I już drzewa jesienią się trudnią

Wiatr się stroi w ich opadłe pióra

U kapelusza powisają dzwonki

Aby okłamać skromność wesołością

Jakby żałobę pisać krojem czcionki

Co na wesele przyszła spraszać gości

Hej, hej, hej, hej, hej, hej

Hej, hej, hej, hej, hej, hej

Gdzie jest ten kamień, za który nie sięga

Kolców i pokrzyw rozległy widnokres?

Gdzie trochę ciepła, co u stóp przyklęka

I rękawice osuszy mi mokre?

W moim lesie wygasły już światła

Noc już w coraz większym płaszczu chodzi

Z boku kropli, ostatniej co spadła

Zimy biała gwiazda się urodzi

U kapelusza powisają dzwonki

Aby okłamać skromność wesołością

Jakby żałobę pisać krojem czcionki

Co na wesele przyszła spraszać gości

Hej, hej, hej, hej, hej, hej

Hej, hej, hej, hej, hej, hej

W moim lesie białe ognie płoną

Rosną skrzydła śniegowej zawieji

W moim lesie świt cały ze szronu

W moim lesie jednak zima dmie

No en este cielo, y la estrella no es esta

Ella lastimó mis ojos

El buey anda pesado, el carro va rodando

Mira, y el camino hacia el denso bosque está rodando.

En mi bosque, en mi sur

Los brezos caminan sobre montículos rojos

Y los árboles ya están trabajando duro en otoño

El viento sintoniza sus plumas caídas

Las campanas cuelgan del sombrero

Mentir al pudor con alegría

Como para escribir luto en una tipografía

¿Qué vino a invitar invitados a la boda?

Oye oye oye oye oye oye

Oye oye oye oye oye oye

¿Dónde está la piedra que no alcanza?

Espinas y ortigas el vasto horizonte?

En algún lugar un poco cálido, arrodillado a mis pies

¿Y secar mis guantes mientras están mojados?

Las luces están apagadas en mi bosque

La noche ya lleva un abrigo cada vez más grande

En el lado de la gota, el último que cayó

Nacerá la estrella blanca de invierno

Las campanas cuelgan del sombrero

Mentir al pudor con alegría

Como para escribir luto en una tipografía

¿Qué vino a invitar invitados a la boda?

Oye oye oye oye oye oye

Oye oye oye oye oye oye

En mi bosque arden fuegos blancos

Las alas de la nevada están creciendo

El amanecer en mi bosque es todo escarcha

En mi bosque, sin embargo, sopla el invierno