Pamięci wierszy - Marek Grechuta

Pamięć

Płynie wciąż z prądem nowych dni

Lecz czasu zamieć

Nierzadko gubi piękne sny

Młodości czysty kwiat

Radości pełen świat

Gdy ja szukam

Do drzwi pamięci mojej ciągle stukam

Otwieram drżącą dłonią je

Szukając dobrych słów

Z poezji pięknych snów

Bo wiem

Że jesteś zielenią mą

Jesteś błękitem mym

Dobra poezjo

Sługo życia ponad światem złym

Kiedy przypomnę cię wierszu

Co bronisz mnie

Bym nie zamieniał serca w kamień

Przez noce i dnie

Pamięć ma wzywa cię

Przez zagmatwany los

Dobra poezjo

Sługo życia wypełnij mój głos

Nie można żyć bez wody

Nie można życ bez chleba

Ale płomienia i ochłody

W duszy też szukać trzeba

I kiedy czasem odpływam

Poezja jak z papieru łódka

Pamięć niech będzie wciąż żywa

Dla wierszu o szczęściu i smutku

Życie, tysiącem ksiąg spisane

Ludzkie życie

Przeżyło tyle różnych chwil

Cudowny serca lot

Tragiczny losu splot

Lecz wiem

Że pamięć zaciera wiele w myślach

Lecz nie kłamie

Wierząc że oprócz cudów co

Zmieniają życia ból

W komfortu ciepły tiul jest wiersz

Jesteś zielenią mą

Jesteś błękitem mym

Dobra poezjo

Sługo życia ponad światem złym

Pamięć ma wzywa cię

Przez zagmatwany los

Wierszu wybrany słów najlepszych

Wypełnij mój głos

Nie można żyć bez wody

Nie można życ bez chleba

Ale płomienia i ochłody

W duszy też szukać trzeba

I kiedy z myśli odpływa

Duszy błądzącej udręka

Czyni to wciąż młoda i żywa

Z poezji tkana piosenka

Piosenka

Memoria

Sigue fluyendo con el flujo de nuevos días

Pero es hora de una tormenta de nieve

A menudo pierde hermosos sueños.

Flor de pura juventud

El mundo está lleno de alegría.

cuando estoy buscando

sigo llamando a la puerta de mi memoria

Con mano temblorosa lo abro

Buscando buenas palabras

De la poesía de los sueños hermosos

Porque lo se

que tu eres mi verde

eres mi azul

buena poesia

Siervo de la vida por encima del mundo malvado.

Cuando te recordare un poema

que me estas defendiendo

Para que no convierta mi corazón en piedra

A lo largo de las noches y los días

La memoria no te está llamando

Por un destino confuso

buena poesia

Sierva de la vida, llena mi voz

No se puede vivir sin agua

No se puede vivir sin pan

Pero llama y fresco

También hay que buscar en el alma

Y cuando me alejo a veces

Poesía como un barco de papel

Deja que el recuerdo viva

Para un poema sobre la felicidad y el dolor

La vida, escrita en mil libros

Vida humana

ha pasado por tantos momentos diferentes

Un maravilloso vuelo del corazón.

Un destino trágico tejer

Pero yo sé

Ese recuerdo nubla mucho la mente

pero el no esta mintiendo

Creyendo que aparte de los milagros lo que

Dolor que cambia la vida

Hay un verso en la comodidad de un cálido tul

eres mi verde

eres mi azul

buena poesia

Siervo de la vida por encima del mundo malvado.

La memoria no te está llamando

Por un destino confuso

La línea de las mejores palabras elegidas

llena mi voz

No se puede vivir sin agua

No se puede vivir sin pan

Pero llama y fresco

También hay que buscar en el alma

Y cuando se aleja de la mente

Un alma errante en tormento

Lo hace cuando aún es joven y está viva.

Una canción tejida desde la poesía

Canción