Niebieski młyn - Marek Grechuta

Noc rozstrzępiona wronami umyka

Przed coraz wyższą trawą poświtania

By nazwać światło nie trzeba języka

Wystarczy oczu przed nim nie zasłaniać

Nad głową dzieje się niebieski młyn

Karmi nas chlebem światła i snu dziennym miodem

Każda barwa zaczyna się od bieli zim

Każde ciepło na ziemi poprzedzone chłodem

Nasze domy nad brzegiem porywistych rzek

Nasze drogi w pobliżu arsenałów broni

Naprzemian przeklinając i wielbiąc nasz wiek

Coraz wyżej jesteśmy głową w nieboskłonie

Kiedyś gałąź ugięta oznaczała broń

Dziś pod wiatrem się chyli tylko albo ptakiem

Pięść ściśnięta powoli odkształca się w dłoń

Nóż staje się narzędziem a chorągiew znakiem

Nasze domy nad brzegiem porywistych rzek

Nasze drogi w pobliżu arsenałów broni

Naprzemian przeklinając i wielbiąc nasz wiek

Coraz wyżej jesteśmy głową w nieboskłonie

Noc rozstrzępiona wronami umyka

Przed coraz wyższą trawą poświtania

By nazwać światło nie trzeba języka

Wystarczy oczu przed nim nie zasłaniać

Nad głową dzieje się niebieski młyn

Karmi nas chlebem światła i snu dziennym miodem

Każda barwa zaczyna się od bieli zim

Każde ciepło na ziemi poprzedzone chłodem

Nasze domy nad brzegiem porywistych rzek

Nasze drogi w pobliżu arsenałów broni

Naprzemian przeklinając i wielbiąc nasz wiek

Coraz wyżej jesteśmy głową w nieboskłonie

La noche es desgarrada por cuervos y huye

Antes de las malas hierbas cada vez más altas

No necesitas lenguaje para nombrar la luz

Es suficiente no tapar tus ojos de eso.

Un molino azul está pasando por encima

Nos nutre con el pan de la luz y la miel diaria

Cada color comienza con la blancura de los inviernos.

Cualquier calor en la tierra precedido por un frío

Nuestras casas a orillas de ríos borrascosos

Nuestros caminos cerca de los arsenales de armas

Maldiciendo y glorificando alternativamente nuestra era

Somos la cabeza en los cielos más y más alto

Una rama doblada solía ser un arma

Hoy se dobla bajo el viento solo o un pájaro

Cuando se presiona el puño, se deforma lentamente en la mano.

El cuchillo se convierte en herramienta y el estandarte en signo

Nuestras casas a orillas de ríos borrascosos

Nuestros caminos cerca de los arsenales de armas

Maldiciendo y glorificando alternativamente nuestra era

Somos la cabeza en los cielos más y más alto

La noche es desgarrada por cuervos y huye

Antes de las malas hierbas cada vez más altas

No necesitas lenguaje para nombrar la luz

Es suficiente no tapar tus ojos de eso.

Un molino azul está pasando por encima

Nos nutre con el pan de la luz y la miel diaria

Cada color comienza con la blancura de los inviernos.

Cualquier calor en la tierra precedido por un frío

Nuestras casas a orillas de ríos borrascosos

Nuestros caminos cerca de los arsenales de armas

Maldiciendo y glorificando alternativamente nuestra era

Somos la cabeza en los cielos más y más alto