Skad Przychodzimy, Kim Jestesmy, Dokad Idziemy - Grzegorz Turnau

Skąd przychodzimy, kim jesteśmy, dokąd idziemy

Przecież my wiemy, że nie bardzo pasujemy

Do takich pytań i do braku odpowiedzi

Sąsiedzi słońca, ziemi, nieba, wody sąsiedzi

Tak nas zostawił na kształt znaku zapytania

Ten co przyjechał i nie pytał lecz się kłaniał

Tak układamy ręce jak nam kiedyś on ułożył

Który tu z nami w słońcu wiele szczęścia dożył

Tu było wiele spraw, tysiące, taka moc

Że przegadany dzień nie starczy ani noc

A jak zamilczeć w słońcu, do księżyca grać

I robić to po prostu, na co nas nie stać

Nauczył nas ten malarz, który odkrył nam

Jaki nas bawi kształtów, błysków wielki kram

Wypełnić nimi można wiele pustych scen

Gdzie nie ma słów, a wisi tylko barwny len

Wśród pustych krzeseł i portretów białych dam

Uderza w ściany mocne serce nasz tam-tam

Wstawcie go w ramy, w których zimna cisza lśni

Niech go zobaczy tamten, ten i ty i ty

Pozwoli przyjrzeć się jak się zachowujemy

Skąd przychodzimy, kim jesteśmy, dokąd idziemy

Skąd przychodzimy, kim jesteśmy, dokąd idziemy

Skąd przychodzimy, kim jesteśmy, dokąd idziemy

Tu było wiele spraw, tysiące, taka moc

Że przegadany dzień nie starczy ani noc

A jak zamilczeć w słońcu, do księżyca grać

I robić to po prostu na co nas nie stać

Skąd przychodzimy, kim jesteśmy, dokąd idziemy

Skąd przychodzimy, kim jesteśmy, dokąd idziemy…

De dónde venimos, quiénes somos, adónde vamos

Después de todo, sabemos que no encajamos muy bien.

A tales preguntas y a la falta de respuestas

Vecinos del sol, tierra, cielo, vecinos del agua

Así que nos dejó como un signo de interrogación

El que vino y no preguntó, sino que se inclinó

Acomodamos nuestras manos de la forma en que él las acomodó una vez

Que vivió mucha felicidad con nosotros bajo el sol

Había muchas cosas aquí, miles, tal poder

Que un día largo, ni una noche será suficiente

Y como callar al sol, jugar a la luna

Y solo hacer lo que no podemos permitirnos

Este pintor que nos descubrió nos enseñó

Lo que nos forma divertido, gran puesto con destellos

Puedes llenar muchas escenas vacías con ellos.

Donde no hay palabras, y solo cuelgan linos de colores

Entre sillas vacías y retratos de damas blancas

Nuestro corazón tam-there golpea las paredes

Ponlo en un marco en el que brille el frío silencio

Que ese, este, y tú y tú lo vean

Te permitirá ver cómo nos comportamos

De dónde venimos, quiénes somos, adónde vamos

De dónde venimos, quiénes somos, adónde vamos

De dónde venimos, quiénes somos, adónde vamos

Había muchas cosas aquí, miles, tal poder

Que un día largo, ni una noche será suficiente

Y como callar al sol, jugar a la luna

Y solo hacer lo que no podemos permitirnos

De dónde venimos, quiénes somos, adónde vamos

De dónde venimos, quiénes somos, adónde vamos...