Pejzaz Bez Ciebie - Grzegorz Turnau

Wrzesień jak dywan,\nJakich nie bywa\nCzęsto ostatnio —\nPłowo-zielony\nDywan zdobiony\nSłońcem dostatnio.\nPejzaż gorący\nRżysk i stygnących\nGwiazd w zimnym niebie —\nSmutku, co zawisł\nKluczem żurawi —\nPejzaż bez ciebie.\nDzień za dniem,\nSen za snem,\nPełnia i nów,\nI słońce znów.\nNoce i dni\nWciąż nazbyt ładne —\nZmierzchy i\nŚwity bezradne.\nRower zmęczony\nPłosząc gawrony\nSunie drożyną.\nJedzie listonosz —\nJuż pod czerwoną\nJest jarzębiną.\nNa skwar narzeka,\nMa tylko przekaz —\nZłotych sto dziewięć!\nTą samą drogą\nWraca. Nikogo.\nPejzaż bez ciebie.\nDzień za dniem … itd.\nNa horyzoncie\nTopi się słońce\nW złocie czerwonym.\nRzeką nadpływa\nSiwa flotylla\nMgiełek wieczornych.\nIdę przez pole\nGdzie dwie topole —\nDrzewo przy drzewie —\nPatrzą z wysoka\nW przestrzeń jak otchłań -\nPejzaż bez ciebie.\nDzień za dniem… itd.\nChyba to sprawił\nWrzesień, że prawie\nNic już nie czuję.\nSłucham, jak teraz\nUpał zamiera,\nCiszą pulsuje.\nPewno ci dobrze\nGdzieś o tej porze,\nPewno przyjemnie.\nA wokolutko-\nPejzaż bez smutku\nPejzaż beze mnie.\nNoce i dni\nO których nie wiesz\nJesień i\nPejzaż bez ciebie.