Hayat - Ozbi

‏‏‏‏‏‏‏‏Hayat beni bıraktı, ben yürüdüm

Yol giderim, yokuş görünür

Yine kendimi zorladım, ruhumu harladım

Korkmam ki, ruh mu ölü?

Hadi vur dibine, hadi çal yenile

Gel, girelim yalanın inine

Haksızlık onun düşer cebine

Görmezden gelenin vay haline

Güneşle gelen yağmuru bekle

Hüzünlerini sil at gitsin, huzur yeşermekte

Ruh ermekte, bedenlemekte

Aklımız seçimlerimize her gün mretmekte

Avuntular gönlümün içind canlanır

Yaşlandığımı bilsem de, kaybetmem heyecanları

Zaten ömür de bir gün uğurlanır

Temennim onurlarıyla tanımak insanları

Hayat, içinden geleni söyle bana

Çünkü benim içimden gelir, hükmederim satırlara

Aklımı cezbedip doğru yolu göster ki

Kendimi anlatırken yanılmay;m insanlara

Üstünlük tasla, ama gerçeği pasla

Sen yeter ki iste, yerinde sayma

Yalanca hastalanıp benimle kalsa

Mumuna üflerim, etrafımı sarsa

Hayat içinden geleni söyle bana

Hayat kanımdan içeni övme bana

Yine sev dedi, sevmedim, hayat

Yenilen dedi, duymadım, evet

En dibe inip boşluğa daldım

Ama çıkıyorum bak kalmadım orda

Yine gül dedi gülmedim, hayat

Hadi koş dedi koşmadım, hayat

İstediğini söyle, daha kendime varamadım

Olduğum yere çöktüm

Körkütük sarhoş oldum

Düştüm yere lakin, yol tutup hep dik durdum

Ama bana dünden bahsetme

Ruhumu öteye, beriye hapsetme

Geçmişin gölgesini resmedip açtığım beyaz sayfaları kirletme

Bırak tepsiyi kalsın yerinde

Onlar beni büyüttü, izleri ta derinde

Yenilgilerimi harmanlarım bugünle

İnandığımı söylerim, istersen dinle

Hayat nerde cevap anahtarın?

Aradığımı bulucam, bağlansa da yollarım

Sıvadım kolları, tutmasa da ayaklarım

Onurlu kalmak için her gün hakka adımı sayıklarım

Evet yalnızlığa varan kayıktayım

Derin bi ıssızlık var, herhalde kayıptayım

Kollarım yoruldu, rüzgar beni unuttu

Bir kadın aşkını efkarımın hapsine katıptayım

Ey hayat, nasıl bir denizdeyim?

Kızıla boyanmış gene ufkun çizgisi

Kürekleri hırpalayan ellerimin izindeyim

Umutsuzluğa çeker aşkın kör ezgisi

Beni ağlarken görme artık

Çünkü hatıralarımı bi' gölde bıraktım

Evet sevdim, hem de harbiden lakin

Koskocaman deniz çekildi, geldi kuraklık

Kendi alevimde kül oldum

Yenilendiğimi hissediyorum, çünkü gün doğdu

Yeşerdi toprak, evet güneş doğdu

Çizgiler belirdi, acıya alıştım

Hayat içinden geleni söyle bana

Hayat kanımdan içeni övme bana

Yine sev dedi sevmedim, hayat

Yenilen dedi, duymadım, evet

En dibe inip boşluğa daldım

Ama çıkıyorum bak kalmadım orda

Yine gül dedi, gülmedim, hayat

Hadi koş dedi, koşmadım, hayat

İstediğini söyle, daha kendime varamadım

Olduğum yere çöktüm

Körkütük sarhoş oldum

Düştüm yere lakin yol tutup hep dik durdum

La vida me dejó, caminé

Voy por el camino, aparece la cuesta

Otra vez me obligué, calenté mi alma

No tengo miedo, ¿el alma está muerta?

Vamos, toca fondo, vamos, juega y renueva

Ven, entremos en la guarida de las mentiras

La injusticia cae en su bolsillo

¡Ay del que ignora

Espera la lluvia que viene con el sol

Borra tus penas, la paz está floreciendo

El alma se derrite, encarna

Nuestras mentes dictan nuestras elecciones todos los días.

Los consuelos cobran vida en mi corazón

Aunque sé que estoy envejeciendo, no pierdo la emoción

De hecho, un día en la vida se dice adiós

espero conocer gente con su dignidad

Vida, dime lo que tienes en mente

Porque viene de mí, mando las líneas

Tienta mi mente y muéstrame el camino correcto

No me equivoco cuando le hablo a la gente sobre mí.

Pretende, pero pasa la verdad

Mientras quieras, no cuentes

Si solo se enfermó y se queda conmigo

Soplo tu vela, si me envuelve

Dime que hay en tu vida

No me alaben quien bebe mi sangre de vida

Me dijo amor otra vez, yo no amaba, vida

Dijo derrotado, no escuché, sí

Bajé hasta el fondo y me sumergí en el vacío

Pero me voy a salir, mira yo no me quedé ahí

Me dijo ríete otra vez, no me reí, vida

Dijo corre, yo no corrí, vida

Di lo que quieras, no lo tengo yo mismo

me estrellé donde estaba

me emborraché ciegamente

Caí al suelo, pero tomé el camino y siempre me mantuve erguido

Pero no me hables de ayer

No aprisiones mi alma más allá y más allá

No contamines las páginas blancas que abrí pintando la sombra del pasado

Deje que la bandeja permanezca en su lugar.

Ellos me criaron, sus huellas son profundas

Combino mis derrotas con el presente

Yo digo que creo, escucha si quieres

¿Dónde está tu clave de respuestas en la vida?

Encontraré lo que busco, aunque conecte, mis caminos

Enrollé mis brazos, aunque mis pies no aguantaban

Digo mi nombre bien todos los días para mantenerme honorable

Sí, estoy en el barco a la soledad

Hay una profunda desolación, supongo que estoy perdido

Mis brazos están cansados, el viento me ha olvidado

Estoy poniendo el amor de una mujer en la prisión de mi ira

Oh vida, ¿en qué clase de mar estoy?

La línea del horizonte volvió a pintarse de rojo

Voy tras el rastro de mis manos que golpean las palas

Ciega melodía de amor que lleva a la desesperación

ya no me veas llorar

Porque dejé mis recuerdos en un lago

Sí, me encantó, de verdad, pero

El gran mar retrocedió, vino la sequía

Soy ceniza en mi propia llama

Me siento renovado porque ha llegado el día.

La tierra ha reverdecido, sí, el sol ha salido

Aparecieron líneas, me acostumbré al dolor.

Dime que hay en tu vida

No me alaben quien bebe mi sangre de vida

Me dijo amor otra vez, yo no amaba, vida

Dijo derrotado, no escuché, sí

Bajé hasta el fondo y me sumergí en el vacío

Pero me voy a salir, mira yo no me quedé ahí

Me dijo ríete otra vez, no me reí, vida

Dijo ven corre, yo no corrí, vida

Di lo que quieras, no lo tengo yo mismo

me estrellé donde estaba

me emborraché ciegamente

Me caí al suelo, pero tomé el camino y siempre me mantuve erguido.