Emanet Hayat - Ozbi

Bugün farklı!

Kangren olmuş bir elin çamurdaki alemi gibi

Beyazı temiz bir sayfa sanan bir safın mahremi gibi

Cihanı körpe gören bir egzozun mahzeni

En çirkinin sanat olan ahseni gibi

Bugün!

Tadı gelsin diye çaya attığım tarçın kökü

Biraz limon kabuğu ve küçük bir karanfil tanesi!

Küllükte kokan şu izmaritlerin sadece

Öylesine yaşadığımı anlattığı kıçımdaki açan lalesi!

Bugün!

Otomatik vites bir arabada ayağımın gittiği

Bir debriyaj boşluğu

Ölüm sarhoşluğu

Aşkın, detone olsa da güzel sandıran boşluğu

Bunu da sermayeye çeviren bir kurnazın kokoşluğu

Bugün!

Kibirli dünyama meteor çarpması

Dedemin beni halen harçlık verdiği bir köftehor sanması

Bugünü kendime sorunca anlıyorum

Ben hep kadere emanetmişim lan zor anlatması

Bugün!

Günler gidiyor

(Bak bak) Yağmur diniyor

(Toprak) Ölmüş seviyor, yine çamurla ruhları gömüyor

(Vah vah) Ölmüş biliyor, kör kambur feleğini itiyor

(Korkak) Köşesine siniyor, kader alnına silleyi vuruyor.

(Vah vah)

Bir denize dalar gibi gitmek!

Bir gemiye biner gibi

Bir yüreği arar gibi gitmek!

Bir kaderi söker gibi

Kibrim kırık bir cam değil, niye keser cesareti?

Ruhum korkak bir can değil, niye kader esaretim?

Evet bugün!

Gerçekle tanışmak ve kendinle yüzleşmek

Gözyaşınla beslenen şehr-i İstanbul’a yenilmek

Fabrika atığı kokan bir sokakta kimliğini yitirmek

Yani tüm yalanlar tarafından canice dövülmek

Lan!

Bu yediğim kibrin kurşunu

Kader ufkumu kirletip, sonra da Azrail’i çağıracak ve çek vur diyecek

Biliyorum, hayallerime borçluyum

Çünkü bugün ilk defa elinde bir bıçakla görüyorum

Adı Umut olan iyimser komşumu

Beni tüketen her şeyi terk etmek bugün

Kendimi kanlar içinde de olsa zerk etmek düne

Geleceğim ne olduğunu bilmeden gülümsemek bugün

Fakat gerçeği hissedebildiğini söylemek güne.

(Hıh!)

Alkollü ağzım biraz duygusal

Felaket senaryoları yazan aklım korkak ve kurgusal

Bİliyorum kendimle yüzleştikçe yalancıyım

İşte bugün!

Hangimiz gerçek diye sorar yargılar

Bugün!

Günler gidiyor

(Bak bak) Yağmur diniyor

(Toprak) Ölmüş seviyor, yine çamurla ruhları gömüyor

(Vah vah) Ölmüş biliyor, kör kambur feleğini itiyor

(Korkak) Köşesine siniyor, kader alnına silleyi vuruyor.

(Vah vah)

Bir denize dalar gibi gitmek!

Bir gemiye biner gibi

Bir yüreği arar gibi gitmek!

Bir kaderi söker gibi

Kibrim kırık bir cam değil, niye keser cesareti?

Ruhum korkak bir can değil, niye kader esaretim?

¡Hoy es diferente!

Como una orgía de barro de una mano gangrenosa

Como la privacidad de un ingenuo que piensa que el blanco es borrón y cuenta nueva

La bodega de un escape que ve el mundo fresco

Como el arte del ahsen mas feo

¡Hoy dia!

Raíz de canela, que echo en el té al gusto.

¡Un poco de piel de limón y un poco de clavo!

Esas colillas que huelen en el cenicero son sólo

¡El tulipán en flor en mi culo, donde me dijo que vivía así!

¡Hoy dia!

Donde va mi pie en un auto de transmisión automática

un espacio de embrague

embriaguez de muerte

El vacío del amor, que suena bonito aunque esté detonado

La cobardía de un astuto que convierte esto en capital.

¡Hoy dia!

Meteorito golpea mi mundo arrogante

Mi abuelo todavía piensa que soy un caballo de carne al que le da su dinero de bolsillo.

Yo entiendo hoy cuando me pregunto

Siempre me han confiado al destino, es difícil saberlo

¡Hoy dia!

los dias pasan

(Mira mira) La lluvia está parando

(Tierra) Amores muertos, otra vez enterrando almas con barro

(Woah) Él sabe que está muerto, la joroba ciega empuja su destino

(Cobarde) Se agacha en su rincón, el destino le golpea la frente.

(Qué pena)

¡Ir como sumergirse en un mar!

Como subirse a un barco

¡Ir como buscando un corazón!

Como arrancar un destino

Mi arrogancia no es un vaso roto, ¿por qué corta el coraje?

Mi alma no es un alma cobarde, ¿por qué soy esclavo del destino?

¡Sí hoy!

Para conocer la verdad y enfrentarte a ti mismo

Ser derrotado por la ciudad de Estambul alimentada por tus lágrimas

Perder la identidad en una calle que huele a residuos de fábrica

Así que sé golpeado asesinamente por todas las mentiras

¡Maldición!

Este es el plomo del orgullo que comí

El destino contaminará mi horizonte y luego llamará a Azrael y dirá dispara y dispara.

Lo sé, debo mis sueños.

Porque hoy es la primera vez que te veo con un cuchillo en la mano

Mi vecino optimista cuyo nombre es Umut

Dejando todo lo que hoy me consume

Inyectándome hasta en sangre

Mi futuro es sonreír hoy sin saber lo que es

Pero es hora de decir que puedes sentir la verdad.

(¡Eh!)

Mi boca alcohólica es un poco emocional.

Mi mente, que escribe escenarios de desastre, es cobarde y ficticia

Sé que soy un mentiroso cuando me enfrento a mí mismo

¡Aquí está hoy!

Los juicios preguntan cuál de nosotros es la verdad

¡Hoy dia!

los dias pasan

(Mira mira) La lluvia está parando

(Tierra) Amores muertos, otra vez enterrando almas con barro

(Woah) Él sabe que está muerto, la joroba ciega empuja su destino

(Cobarde) Se agacha en su rincón, el destino le golpea la frente.

(Qué pena)

¡Ir como sumergirse en un mar!

Como subirse a un barco

¡Ir como buscando un corazón!

Como arrancar un destino

Mi arrogancia no es un vaso roto, ¿por qué corta el coraje?

Mi alma no es un alma cobarde, ¿por qué soy esclavo del destino?