Selam - Ozbi

Hayatı anladım ben, meğerse zaman gerekliymiş

Ömür dönencesinde dönüp gerçeği görmeye

Tükenmek ve düşmek, üstünde tepinmeler

Yerde nefes almaya çalışırken tozdan körelmeler

Çırpınırsın bataklığa düşen ördek gibi

Aşka küsersin çamura bulanmış yırtık bir gömlek giyip

Zaten hatıralar çanak ve çömlek gibi

Çocukluğuna uzanırsın kilden bir örnek verip

Sanat ve hayat arasında hep gidip geldim

Bu bilinmzlik kavramlarının boşluğunda eğildim ben

Değildim ski ben

Artık inandığım gerçeklerim çömlekçinin çarkıyla şekillendi

Toz, toprak, kil alevle harman

Onur, inanç, umut gönülde ferman

Hatıralar ve zaman, kalem ve dilde kelam

Tüm geçen yıllar Ozbi’den selam (Ozbi'den selam, Ozbi’den selam)

Entendí la vida, resulta que el tiempo era necesario

En el trópico de la vida para girar y ver la verdad

Quemarse y caer, pisotearte

Ceguera por el polvo al tratar de respirar en el suelo

Revoloteas como un pato cayendo en un pantano

Estás ofendido por el amor, con una camisa rota cubierta de barro

Ya los recuerdos son como cerámica y cerámica

Te acercas a tu infancia y das un ejemplo de arcilla.

Siempre iba y venía entre el arte y la vida.

Me incliné sobre el vacío de estos conceptos de oscuridad.

yo no estaba esquiando

Mis verdades, en las que ahora creo, fueron formadas por el torno del alfarero.

Llama mezcla de polvo, tierra, arcilla

Honor, fe, esperanza, edicto en el corazón

Recuerdos y tiempo, pluma y palabra en lengua

Saludos de Ozbi todos los años que pasan (hola de Ozbi, hola de Ozbi)