Nem Kaldı - Aşık Mahzuni Şerif

Böyle parsel parsel bölünmüş Dünya

Bir dikili daştan gayrı ne'm kaldı?

Dost köyümden ayağımı kestiler

Bir akılsız baştan gayrı ne'm kaldı?

Ne'm kaldı, ne'm kaldı?

Bir akılsız baştan gayrı n'em kaldı?

Ne'm kaldı, ne'm kaldı?

Ali geçinenler Osman çıktılar

Şimdi ettiğine pişman çıktılar

Eski dostlar bize düşman çıktılar

Birkaç türlü kuştan gayrı ne'm kaldı?

Ne'm kaldı, ne'm kaldı?

Birkaç türlü kuştan gayrı ne'm kaldı?

Ne'm kaldı, ne'm kaldı?

Padişah değilim çekim oturam

Saraylar kurup da asker yetirem

Armağanım yoktur dosta götürem

Gözlerimde yaştan gayrı ne'm kaldı?

Ne'm kaldı, ne'm kaldı?

Hediyem yoktur ki dosta götürem

Birkaç damla yaştan gari ne'm kaldı?

Ne'm kaldı, ne'm kaldı?

Mahzuni Şerif'im çıksam dağlara

Rast gelsem bir avcı vurmuş merala

Doldur tüfeğini beni yarala

Hayatıma borçtan gayrı ne'm kaldı?

Ne'm kaldı, ne'm kaldı?

Benim bana borçtan gayrı ne'm kaldı?

Ne'm kaldı, ne'm kaldı?

Mundo dividido por parcela parcela como esta

¿Qué me queda sino una piedra erguida?

Me cortaron el pie de mi pueblo amigo

¿Qué me queda sino un comienzo sin sentido?

¿Qué queda, qué queda?

¿Qué queda sin un comienzo sin sentido?

¿Qué queda, qué queda?

Los que vivieron Ali salieron Osman

Ahora se arrepienten de lo que hicieron

Viejos amigos se volvieron contra nosotros

¿Qué me queda sino unas pocas especies de pájaros?

¿Qué queda, qué queda?

¿Qué me queda sino unas pocas especies de pájaros?

¿Qué queda, qué queda?

No soy un sultán, estoy sentado

Puedo construir palacios y criar soldados

No tengo regalo, se lo llevaré a un amigo

¿Qué me queda en los ojos aparte de la edad?

¿Qué queda, qué queda?

No tengo un regalo para llevar a un amigo.

¿Qué me queda con unas gotas de edad?

¿Qué queda, qué queda?

Mi Mahzuni Şerif, si voy a las montañas

Si me lo encuentro, un cazador disparó al pasto.

Carga tu rifle lastimame

¿Qué me queda en mi vida sino deudas?

¿Qué queda, qué queda?

¿Qué me queda sino deuda?

¿Qué queda, qué queda?