Yak (Released Track) - Mozole Mirach, Sagopa Kajmer, Sitem Depresif

Yak!

Sen de bu şarkımı katlet

Hak-kımı alırım giderim farz et

Ömrümü soldur, beni mahvet

Bıçağını yüreğime sapla ve terk et

Sor duvarlara ve bekleme sen de, giden gelmez boşuna özleme

Bir gece ansızın kafana dank eder, çare ararsın bıkarsın dardan

Her yol kapalı, çıkmazlar dayalı bugüne

Katlet düşünde gördüğün solmuş adamı

Fark et yarını artık acıma deş yaraları

Onca maske takmış yüzlerin ardından boşa yas tuttun

Bunca dönem al bir kalem çiz hepsini

Terk edenlere ve boşa çaba gösterme artık

Yalnızlık senin kaderin aslen olmadı bak istedin olmadı

Hislerinin ne önemi kaldı söyle?

İpi kesik densizin yoruma dayalı nefesin, boş ver bitsin

Takma kafana herkesi, kendini düşünme fazla uzayan geceleri

Kimi zaman hareketlerin dengesiz olabilir kimi zaman da çok boşsun

Kimi zaman üzülür kimi zaman unutursun unutulduğunu öylece

Satırları karalar ufkunu açarım, dününe bakıp yarınını sorarım

Dersini aldım, adımını sayarım, kalbine dur der, bunalıma sokarım

Yokladım, bu sefer hakladım gafili tek kalemde, sildim attım

Silemezsen geçmiş anılarını, aç sesini yak bu şarkıyı

Yak!

Sen de bu şarkımı katlet

Hak-kımı alırım giderim farz et

Ömrümü soldur, beni mahvet

Bıçağını yüreğime sapla ve terk et

Mozo kelamı kulağına küpe olsun, kalbim rüzgara kapılıp dursun

Serseri kurşun hasmımı bulsun, dostumun kolundan Rabbım tutsun

Sen yol başı ben sonu gördüm ve kalemi dilime dertle bürüdüm

Ben küstüm yüzüme, suretimi karaladım, karaya çaldım (Derde kapıldım)

Katlet şarkımı, affet, bu adamı resmet, hayatı kasvet

Bastı ki yorgunluk bedenime hâkimken, sen çıka gel çat kapı çal kapımı

Hakkımı alırım farz et sen, ben yokum ve yalnızlığa tokum

Göz kapaklarım kapanırken hisset (Ruhumun yolunda yolcuyum)

Tek emel, tek kural, tek çözüm varlık değil asla, bunu bilmeli

Gözyaşları silmeli, birileri tutup çekmeli kollarımdan sen gibi

Yaşlanmak zoraki haşlanmaktır, kimi zaman darma duman (Zaman)

Hislerim harflere can verir, yol verir bilirsin, vakit nakittir

Kim derdi ki bir gün kaybolacaksın, olduğun yerden savrulacaksın

Sen kendini arar iken kendini boşlukta bulacaksın, nafile

Kafile yolunda yolcudur, dinle Mozo’yu ömrünü soldur son kez

Geride kalan yorgun bir siluet, yak sende bu şarkımı yak katlet

Yak!

Sen de bu şarkımı katlet

Hak-kımı alırım giderim farz et

Ömrümü soldur, beni mahvet

Bıçağını yüreğime sapla ve terk et

¡Quemadura!

Tú también mata mi canción

Finge que tomaré mi derecha y me iré

Marchita mi vida, destrúyeme

Clava tu cuchillo en mi corazón y vete

Pregunta a las paredes y no esperes, no te lo pierdas en vano

Una noche, de repente te golpea, buscas una cura, te cansas del problema.

Cada camino está cerrado, basado en callejones sin salida

Mata al hombre marchito con el que soñaste

Darse cuenta de mañana, no más heridas de piedad

Lloraste en vano después de todos los rostros enmascarados

Toma todos estos períodos, dibuja un bolígrafo

No le des más esfuerzo a los que se van y

La soledad no era tu destino, mira, la quisiste y no.

Dime, ¿qué importan tus sentimientos?

Tu aliento se basa en la interpretación, no importa, déjalo ir

No te preocupes por todos, no pienses en ti, las noches son demasiado largas

A veces tus movimientos pueden estar desequilibrados ya veces estás muy vacío.

A veces te pones triste, a veces te olvidas que te olvidan

Abro el horizonte de las líneas, miro tu ayer y pregunto por tu mañana

Aprendí tu lección, cuenta tus pasos, dile alto a tu corazón, te deprimo

Revisé, esta vez tomé el error con un bolígrafo, lo borré y lo tiré

Si no puedes borrar tus recuerdos pasados, enciende tu voz y graba esta canción

¡Quemadura!

Tú también mata mi canción

Finge que tomaré mi derecha y me iré

Marchita mi vida, destrúyeme

Clava tu cuchillo en mi corazón y vete

Que la palabra de mozo sea un arete en tu oído, que mi corazón se lleve al viento

Que la bala perdida encuentre a mi oponente, que mi Señor sostenga el brazo de mi amigo

Eres el comienzo del camino, vi el final y cubrí mi pluma con problemas en la lengua

Me ofendí, garabateé mi cara, la robé en tierra (me metí en problemas)

Mata mi canción, perdona, pinta a este hombre, haz la vida sombría

Presionó que mientras el cansancio dominaba mi cuerpo, salieras y llamaras a mi puerta.

Supongamos que tengo razón, no estoy allí y estoy lleno de soledad

Siente como mis párpados se cierran (Soy un viajero en el camino de mi alma)

El único objetivo, la única regla, la única solución no es la existencia, debes saber esto.

Las lágrimas deberían ser limpiadas, alguien debería agarrar y tirar de mis brazos como tú.

Envejecer es humo duro, a veces condenado (Tiempo)

Mis sentimientos dan vida a las letras, dan paso, ya sabes, el tiempo es dinero

Quién diría que un día desaparecerás, serás arrojado de donde estás

Mientras te buscas a ti mismo, te encontrarás en el vacío, en vano.

El convoy es un pasajero en camino, escucha a Mozo, haz que tu vida se desvanezca por última vez

Una silueta cansada dejada atrás, quema esta canción mía y mátala

¡Quemadura!

Tú también mata mi canción

Finge que tomaré mi derecha y me iré

Marchita mi vida, destrúyeme

Clava tu cuchillo en mi corazón y vete