Toz Taneleri - Sagopa Kajmer

Hüznümün en yükseğinden şöyle baksan manzarama gözlerini alamazdın

Gözlerini alırdılar

Mazi bazen mavi, bazen haki, bazen zifir ve mazidekiler bazen şeker bazen zehir

Karanlığa yanaşır aydınlık limana yanaştığı gibi geminin

Güzellik arayışında çirkin

İçinde çok kişi var terketmediğin

Yapamasan da olsaydı en azından sarfetmişliğin

Kaç kendinden, yarış mesafelerle

Ya da korkma seni kurtar savaş süvarilerle

Bak ben kopardım güneşten parçalar ellerimle, fırlattım onun kardan adamlarına

var gücümle

Eksik kalan şiirlerini topluyorum bugünlerde ömrümün ve çıplak ayaklarımın

izleri asfaltta

İki kişilikken teke düştüm hayatta ama duble söyledim rakımı masama inatla

Uçur beni rüzgar toz taneleri gibi burdan uzağa doğru

Gel beni kurtar, alalım başımızı gidelim uzağa doğru

Elimde bir gül var, dikenleri sivri batar tenime doğru

Bu kaçıncı ihtar hayatın iki dudağı arasından yüzüme doğru

Sakladım benim için beni bana, hatırlatır zor zamanda beni bana diye

Sakladım benim için beni bana, hatırlatır zor zamanda beni bana diye

Yaşıyor gibi yapıp aralarında ölü de gezdim ama üzerimden düşen ölü toprağının

tozunu tekmeledim sonra

Nefes kadar hafifledim, iyi, güzel hafifken herşey ağırlaştı hiddetim

Yerle gök arasında ortaya bakarken gözüm tam o anda içime oturur öküzüm

Zaman belli zaman gelip yanaklarımdan makas alır

Gözümün önüne düşer dün ve bugün parçalanır gözümün önünde

Ah be hayat bir kez de bir dediğimi ikilettirme, duymak istemiyorum işittirme

Ciğerimi onun mangalında pişirttirme

Işıkları yuttu gece, kalem uyandı gece gece

Yarınlarımın cümlelerini kuruyorum şu an hece hece

Ben mırıldanan adam

Dilsiz odam, sanki okyanusun ortasında ıssız adam

Uçur beni rüzgar toz taneleri gibi burdan uzağa doğru

Gel beni kurtar, alalım başımızı gidelim uzağa doğru

Elimde bir gül var, dikenleri sivri batar tenime doğru

Bu kaçıncı ihtar hayatın iki dudağı arasından yüzüme doğru

Sakladım benim için beni bana, hatırlatır zor zamanda beni bana diye

Sakladım benim için beni bana, hatırlatır zor zamanda beni bana diye

Si miraras desde lo alto de mi tristeza, no serías capaz de quitar los ojos de mi vista.

te quitarían los ojos

El pasado es a veces azul, a veces caqui, a veces alquitrán, y los del pasado a veces son azúcar, a veces veneno.

La luz se acerca a la oscuridad cuando el barco se acerca al puerto.

Feo en busca de belleza

Hay tanta gente en ti que no te fuiste

Incluso si no pudiste, al menos gastaste

Huye de ti mismo, corre por la distancia

O, no tengas miedo, sálvate, pelea con la caballería

Mira, arranqué pedazos del sol con mis manos, se los tiré a sus muñecos de nieve.

con todas mis fuerzas

Recojo los poemas perdidos de mi vida y los pies descalzos estos días.

huellas en el asfalto

Cuando tenía dos años, era soltero en la vida, pero dije obstinadamente el doble del raki en mi mesa.

Llévame lejos de aquí como un grano de polvo de viento

Ven a salvarme, vamos a hacer que nuestras cabezas desaparezcan

Tengo una rosa en la mano, sus espinas pinchan mi piel

Esta es la primera advertencia a mi rostro entre los dos labios de la vida.

Me escondí para mí, me recuerda a mí en tiempos difíciles

Me escondí para mí, me recuerda a mí en tiempos difíciles

Fingí estar vivo y caminé muerto entre ellos, pero la tierra muerta que cayó de mí

Pateé el polvo después

Soy tan ligero como el aliento, bueno, todo se volvió pesado cuando era ligero, mi ira

Cuando miro al medio entre la tierra y el cielo, mi ojo se sienta dentro de mí en ese momento, mi buey.

Cierta hora llega y me quita las tijeras de las mejillas

Cae ante mis ojos ayer y hoy se desmorona ante mis ojos

oh vida

No hagas que mi hígado se cocine en su barbacoa

La noche se tragó las luces, la pluma despertó en la noche

Estoy construyendo las oraciones de mi mañana sílaba sílaba ahora

soy el hombre que murmura

Mi cuarto mudo, como un hombre desolado en medio del océano

Llévame lejos de aquí como un grano de polvo de viento

Ven a salvarme, vamos a hacer que nuestras cabezas desaparezcan

Tengo una rosa en la mano, sus espinas pinchan mi piel

Esta es la primera advertencia a mi rostro entre los dos labios de la vida.

Me escondí para mí, me recuerda a mí en tiempos difíciles

Me escondí para mí, me recuerda a mí en tiempos difíciles