Qərənfillər - PRoMete

Bəzən kömək olmur ötüb gedən günlər belə

Nə qədər ağladığımı, yəqin, qərənfillər bilər

Bu ağrı çox acıdır, dadmasan, anlamazsan

Gecələr içini dəlib, deşib, keçər düşünərsən, yaşamazsan

Gözünü yuman kimi gələr dayanar önündə

Söhbət də gedə bilməz bu itkidə ölümdən

Nə qədər yalvarmışam Allaha ki, ölüm mən

Neçə ildir yaşayıram gör bu zülümlə

Geriyə çevirmək olmur, zaman uçur

Bundan da böyük ağrı varmı ana üçün?

Deyirlər — «vaxt gətirər bütün yaralara köz»

Mən bildim bu neçə ildə, bu deyil düz

Yəqin ki, bu da həyatın ayrıca bir naxışı

Gözümün önündən getmir qapıdan çıxışı

Öpdü alnımdan.

«Qayıdacam» — dedi

Gözümə baxanda, gördüm ki, vidalaşır

Ana, sil göz yaşını

Sən ağlama

Vətən var olsun!

Həsrət qalan kəslərə

Qoy hər zaman Tanrı yar olsun!

Tez-tez qapımı döyürdü əlaqədar təşkilatlar

Bayram günlərində uşaqlara şirniyyatlar

Hər gün gedib gəldiyim yollar eyniydi

Xəbər tutdu sürücülər, pulsuz oldu nəqliyyat da

Elə bil, hamı çalışırdı bölməyə dərdi

Bu millət yaxşı bilir, xeyir nədi, nə şərdi

Uşaqlar saxladı məni bu illər həyatda

Yoxsa, onun arxasınca mən də gedərdim

Döyüş başlayanda, biz Moskvadaydıq

Bir gün gəldi, dedi — «vaxtdır artıq qayıdırıq

Vətən dardadırsa, gərək burda qalmayaq biz

Bakıda çətin olacaq, amma ki, uyğunlaşarıq»

Bakıya qayıdanda, 2-ci uşağa hamiləydim

O könüllü döyüşə yazılanda, nə biləydim

Daha döyməz bu evin qapısını bir daha?!

Həmişə ümidlə baxan adam idim sabaha

Amma içimdən bir səs deyirdi — «qoyma getməyə»

Onda vəziyyət başqaydı, saxlaya bilmədim

Qara xəbər gələndə, xatırladım sözlərini

Qürürlandım, amma ağlaya bilmədim

Yarım, sil göz yaşın

Sən ağlama

Vətən var olsun!

Həsrət qalan kəslərə

Qoy hər zaman Tanrı yar olsun!

Uşaqlıq xatirələrim bölünür iki yerə:

Əvvəli biraz bulanıq, amma atalı

Sonra təkrarlanan ana gözyaşı

Çətinlik, məşəqqət, qayğılı-qadalı

Atamı çox soruşardım o illər anamdan

Bezmədən hər dəfə deyərdi ki, qayıdacaq

Heç vaxt düşünməzdim bu sözlər yalandı

Və illər keçdikcə, zaman bizi ovudacaq

Atamın şəhid olduğunu məktəbdə uşaqlar deyəndə

Əvvəl elə bilmişdim, bu hərbi rütbədir

Anamdan soruşanda ki, şəhid nədir?

Həyacandan çaşıb demişdi — «atan əsgərlikdədir»

Amma sonra çökərək qarşımda diz üstə

Qucaqlayıb izah edəndə mənə hər şeyi

Gözlərim doldu, görəndə anamı qəhər boğub

Ağlamaqdan başqa bilmədim neyləyim?!

Qızım, sil göz yaşın

Sən ağlama

Vətən var olsun!

Həsrət qalan kəslərə

Qoy hər zaman Tanrı yar olsun!

A veces no ayuda, incluso en días pasados

Al parecer, los claveles saben cuánto lloré.

Este dolor es muy doloroso, si no saboreas, no entiendes

Por la noche perforas, perforas, pasas, piensas que no puedes vivir

Tan pronto como se lava los ojos, viene y se para frente a él.

No podemos hablar de muerte ante esta pérdida.

Recé a Dios para que me muriera

Mira cuántos años he vivido con esta crueldad

Es imposible volver atrás, el tiempo vuela

¿Hay mayor dolor para la madre?

Dicen - "el tiempo trae brasas a todas las heridas"

Descubrí en unos años, no es recto

Probablemente, este es un patrón de vida separado.

La salida de la puerta no pasa frente a mis ojos

Besó mi frente.

"Volveré", dijo.

Cuando lo miré a los ojos, vi que se estaba despidiendo.

Mamá, seca las lágrimas

no llores

¡Viva la Patria!

A los que extrañan

¡Que Dios esté siempre contigo!

Las organizaciones relacionadas a menudo llamaron a mi puerta

Dulces para niños en vacaciones

Los caminos que viajé todos los días eran los mismos

La noticia atrapó a los conductores, el transporte era gratis

Era como si todos estuvieran tratando de entrar en la unidad.

Esta nación sabe bien lo que es bueno y lo que es malo

Los niños me mantuvieron con vida durante años.

De lo contrario, lo seguiría.

Cuando estalló la guerra, estábamos en Moscú.

Un día vino y dijo: "Hace mucho tiempo que volvemos

Si la patria está en problemas, no nos quedemos aquí.

Será difícil en Bakú, pero nos adaptaremos»

Cuando regresé a Bakú, estaba embarazada de mi segundo hijo.

¿Qué sabía yo cuando se alistó en la guerra de voluntarios?

¿No volverás a llamar a la puerta de esta casa?

Siempre estaba esperando el mañana

Pero una voz dentro de mí dijo: "No te vayas".

Entonces la situación fue diferente, no pude parar

Cuando llegó la noticia negra, recordé sus palabras.

Estaba orgulloso, pero no podía llorar.

La mitad, limpia las lágrimas

no llores

¡Viva la Patria!

A los que extrañan

¡Que Dios esté siempre contigo!

Mis recuerdos de infancia se dividen en dos partes:

Al principio un poco borroso, pero paternal

Luego lágrimas maternas recurrentes

Dificultad, penuria, cuidado

A mi padre le pedía mucho a mi madre en esos años.

Siempre decía que volvería

Nunca pensé que estas palabras fueran falsas.

Y con los años, el tiempo dirá

Cuando los niños en la escuela dijeron que mataron a mi padre

Solía ​​pensar que esto era un rango militar.

Cuando le preguntaron a mi madre, ¿qué es un mártir?

Se sorprendió y dijo: "El padre está en el ejército".

Pero luego se derrumbó de rodillas frente a mí.

Cuando me abrazas y me explicas todo

Mis ojos se llenaron de lágrimas, y mi madre estaba furiosa.

¡No pude evitar llorar!

Hija mía, seca las lágrimas

no llores

¡Viva la Patria!

A los que extrañan

¡Que Dios esté siempre contigo!