Adsız Mahnı - PRoMete

Nə qədər söz olsa, söz nə qədər düz olsa

Az gələcək sətirlərim gözlərinə baxmaqdan

Nə qədər düz olsa, düz nə qədər iz qoysa

Etiraz edə bilməyəcəm o ətrini qoxmaqdan

Cızdım rəsmini, tanımamışdan ağlımda

Sən bir şahzadə və ayağında çarıqlar var

Girdin həyatıma və real oldun nağılımda

Gözmuncuqlarında dərin çat və qırıqlar var

Dərinə toxundum və əridim, yox oldum

«Mən ruhmu, insanmı!?»

anlamadan yoluma davam

Əlinə toxundum, parlaqlıq çox oldu

«Sən ruhmu, insanmı!?»

anlamadan yoluma davam

Sən güclü, ən güclü otlardan həblərdən

Uça bilməz insan, yox, uça bilməz insan

Xətrinə dəyəcək qədər kobud oluram mən hərdən

Amma sən bu həyatımda tək keçə bilməzimsən

Qanadlan!

Səni mənə gətirəcək bu qanadlar

Uzaqdan…

Ətrini küləyə ötür, dayanma!

Səmadan

Dənizdən

Buluddan

Günəşdən

Güc ver, mənə güc ver, var oluşun belə bəsdir buna

Hər yer mən dardır, əgər səbəb varsa yoxluğuna

Yazdığım ilk sətir belə, son kimi görünə bilir mənə

Çatmamış bitir mürəkkəb, sətirlərim sonluğuna

Uzana-uzana gedir gecə, üzünü görüm edim necə?

Mən buz kimi, sənsə isti, uzaqlaşıram əridikcə

Nə ürək işləmir, nə beyin, küsür pərilər, uzaq qaçır

Bayıra çıxıram axtarışda, boşdur küçə, boşdur küçə…

Toxunuşlar, barmaqlar… hər şey necə də mükəmməldir

Dərin-dərin nəfəs dərim, dərin gözlərim və gözlərin

Dodaqlar, incə belin, uzaqlıqlar içində mən

İtirirəm yenə də səni, yenə də boşdur buz əllərim

Gündəliklərdə vərəq qalmadı, bitirdim neçə qələmdə mürəkkəb

Atmadım, saxladım, doğmadır, tək göründüm hər kəsə

Təkəm sandılar.

Yanımdaydın heç darıxmadım

Amma yenə də dön, yanımda cismin olsun!

Bəlkə inandım ki, nəğmələrdə deyilən eşq bu qədər asandır

Dön, nəğmə yazacam sənin dönüşünə

Yorğun gözlərim baxır, yolun sonunda ölümlə görüşümə

Gecikirəm!

Qanadlan!

Səni mənə gətirəcək bu qanadlar

Uzaqdan…

Ətrini küləyə ötür, dayanma!

Səmadan

Dənizdən

Buluddan

Günəşdən

No importa cuántas palabras, no importa cuán directo

Menos líneas de futuro que mirarlo a los ojos.

No importa cuán recto, no importa cuántos rastros

No puedo resistirme a oler ese aroma.

Dibujé la imagen en mi mente sin reconocerla

Eres una princesa y tienes zapatos en los pies.

Llegaste a mi vida y te hiciste real en mi historia

Hay grietas profundas y fracturas en las perlas.

Toqué la piel y se derritió y desapareció

"¿Soy un espíritu o un ser humano?"

seguir mi camino sin darme cuenta

Le toqué la mano, había mucho brillo.

"¿Eres un espíritu o un ser humano?"

seguir mi camino sin darme cuenta

Eres la píldora herbal más fuerte y poderosa.

El hombre no puede volar, no, el hombre no puede volar

A veces soy lo suficientemente grosero como para estar en riesgo

Pero no puedes estar solo en esta vida

¡Alas!

Estas alas te traerán a mí

Remoto…

¡Huélelo en el viento, no pares!

Desde el cielo

Del mar

de la nube

Del sol

Dame fuerza, dame fuerza, es suficiente para existir

Cada lugar soy estrecho, si hay una razón para su ausencia

Incluso la primera línea que escribí puede parecer la última

La tinta termina antes de llegar al final de mis líneas

La noche está pasando, ¿cómo puedo ver su rostro?

Soy como el hielo, estás caliente, me estoy alejando

Ni el corazón funciona, ni el cerebro, las hadas del defecto, huyen

Salgo en busca, la calle está vacía, la calle está vacía…

Toques, dedos… que perfecto es todo

Toma una respiración profunda en mi piel, en lo profundo de mis ojos y ojos

Labios, cintura delgada, estoy en la distancia

Te estoy perdiendo de nuevo, mis manos de hielo siguen vacías

No quedaron páginas en los diarios, terminé algunos bolígrafos en tinta.

No lo tiré, lo guardé, es nativo, miré solo a todos.

Pensaron que eran solteros.

nunca te extrañé conmigo

¡Pero aún así ve, ten tu cuerpo conmigo!

Tal vez creía que el amor en las canciones es tan fácil

Ve, te escribiré una canción para tu regreso

Mis ojos cansados ​​me miran al final del camino

¡Voy tarde!

¡Alas!

Estas alas te traerán a mí

Remoto…

¡Huélelo en el viento, no pares!

Desde el cielo

Del mar

de la nube

Del sol