Noorderzon - De Kift

Zilveren weg, in sneeuw verzinkend,

Waarheen roep je me, hoe ver?

Noorderzon, helder blinkend,

Blinkend als een ster.

Breng je vreugde, breng je lijden?

Voer je mij de waanzin in?

Zorg dat ik in lentetijden

Nog jouw barse sneeuw bemin.

Ja jongen, zei de Dolende zo zacht dat het leek alsof het

Opklonk van de bodem van een diep ravijn.

Wij gaan op Weg naar een vreemd land dat jij niet kent.

Het is het land

Van de waanzinnigen, maar niet van de bruten… Je zult

Kijken met mijn ogen en proeven met mijn lippen.

In dat

Land wordt gedroomd, en dat is genoeg om te kunnen

Bestaan…

Camino plateado, hundiéndose en la nieve,

¿Adónde me llamas, a qué distancia?

sol del norte, brillando intensamente,

Brillando como una estrella.

¿Traerte alegría, traerte sufrimiento?

¿Me estás alimentando con la locura?

Asegúrate de que en tiempos de primavera

Todavía amo tu nieve arenosa.

Sí, muchacho, dijo el Errante en voz tan baja que parecía

Elevándose desde el fondo de un profundo barranco.

Vamos Camino a una tierra extranjera que no conoces.

es el pais

De los locos, pero no de los brutos... Lo harás

Ver con mis ojos y saborear con mis labios.

En eso

La tierra se sueña, y eso basta para poder

Existir…