Goud - De Kift

Ik heb geen spijt, geen tranen, geen verlangen;

Zoals rook van appelbloesems teer

Door het goud van het verval omvangen

Gaat alles voorbij en keert niets weer

Nooit meer zul je zoals vroeger strijden

M’n hart dat door de kou is aangedaan

't Land der berken zal mij niet verleiden

Ooit nog blootsvoets er doorheen te gaan

Zelden zet hij als in vroeger dagen

Zwerversgeest, mijn lippen nog in gloed

Dat gaat nu allemaal vervagen

Vurig oog een zinderend gemoed

Ik verlang nu minder dan tevoren

Leven, ben je soms een droom van mij?

't Is als reed ik bij het lentegloren

's Morgens op een roze paard voorbij

Elk van ons moet van dit leven scheiden

't Kooperen lover van de esdoorn kwijnt

Wees gezegend tot het eind der tijden

Al wat bloeit en daarna weer verdwijnt

No tengo remordimientos, ni lágrimas, ni deseo;

como alquitrán de humo de flor de manzano

Rodeado por el oro de la decadencia

Todo pasa y nada vuelve

Nunca más pelearás como antes

Mi corazón afectado por el frío

La tierra de los abedules no me tentará

Alguna vez pase descalzo a través de él

Pocas veces pone como en días pasados

El fantasma del vagabundo, mis labios aún brillan

Eso se va a desvanecer ahora

Ojo ardiente una mente chisporroteante

Quiero ahora menos que antes

Vida, ¿eres a veces un sueño mío?

Es como si estuviera conduciendo en el amanecer de la primavera

Por la mañana pasó un caballo rosa

Cada uno de nosotros debe partir de esta vida

El Kooperen amante del arce está languideciendo

Bendito seas hasta el fin de los tiempos

Todo lo que florece y luego vuelve a desaparecer