Móri - Skálmöld

Manstu þegar mættir henni fyrst?

Merkilegt er það sem hratt út spyrst

Fjandsamlegar fjölskyldurnar tvær

Forboðið að elska yngismær

Sládu kalda kinn

Keyrðu hnullunginn

Hart í liðað hár

Hún skal bráðum nár

Búkur verður blár

Blæða opin sár

Heltók huga þinn

Horfði þangað inn

Áttuð þennan litla leynistað

Lékuð ykkur þar, en nóg um það

Fann ég ykkar hosiló í haust

Horfði á og milli steina skaust

Fegurðina finn

Fró er rifnar skinn

Hamarinn er hár

Hrynja niður tár

Búkur verður blár

Blæða opin sár

Heltók huga þinn

Horfði þangað inn

Reiðar eru raddirnar

Ráfa um og leita þar

Móri

Móri

Bjargaðu þér bóndason

Bjargið er þin eina von

Móri

Móri

Hafið felur hana vel

Hugar- þitt er brotið þel

Móri

Móri

Manstu þegar mættir henni fyrst?

Merkilegt er það sem hratt út spyrst

Fjandsamlegar fjölskyldurnar tvær

Forboðið að elska yngismær

¿Recuerdas cuando la conociste por primera vez?

Notable es lo que rápidamente se pide salir

Las dos familias hostiles

Prohibido amar a las jovencitas

Batir las mejillas frías

Corre la joroba

Duro en el pelo con raya

ella pronto alcanzará

El cuerpo se vuelve azul.

sangrando heridas abiertas

capturó tu mente

Miré allí

Eres dueño de este pequeño lugar secreto

Tocaste allí, pero basta de eso.

Encontré tu hosilo este otoño

Miró y entre las rocas disparó

La belleza se siente

Las semillas son pieles desgarradas

el martillo es alto

Colapsar lágrimas

El cuerpo se vuelve azul.

sangrando heridas abiertas

capturó tu mente

Miré allí

Las voces están enfadadas.

Deambular y buscar allí

Mori

Mori

Sálvate a ti mismo, hijo de granjero

La roca es tu única esperanza.

Mori

Mori

El mar lo esconde bien

tu mente está rota

Mori

Mori

¿Recuerdas cuando la conociste por primera vez?

Notable es lo que rápidamente se pide salir

Las dos familias hostiles

Prohibido amar a las jovencitas