De Mooiste Bloemen - Vof De Kunst

Midden op het grote plein

staat het stalletje van Katrijn:

Mooie blommen!

Mooie blommen!

Mensen, hierheen moet je kommen!

'k Heb margrieten, mooie anjers,

'k Heb violen… zulke kanjers!

Rode rozen, korenbloemen,

veel te veel om op te noemen,

lelietjes van twintig centen,

prachtig mooi.

Je ruikt de lente!

Daar komt kleine Pieter aan.

Bij het stalletje blijft hij staan.

Wel, m’n jongen, zegt Katrijn,

Wat zal 't wezen, wat zal 't zijn?

Irissen met lange stelen,

wil je paarse, wil je gele?

Zestig centen maar, de tien!

Wil je roosjes dan, misschien?

Ook niet deze?

Of van deze?

Maar wat moet het dán toch wezen,

moet je ze voor moeder halen?

Neem dan lelietjes-van-dalen!

Nee, zegt Pieter, nee, het was

voor de juffrouw van de klas!

Weet je ze verjaart vandaag

en nu geef ik haar zo graag

bloemetjes met gele hartjes,

maar ik heb alleen twee kwartjes…

Lieve jongen, zegt Katrijn, dan krijg jij van mij jasmijn!

't Allermooiste wat er bij is.

En of Pietertje ook blij is!

Kijk, daar gaat hij met zijn petje

en zijn prachtige boeketje,

straks zegt Pieter heel geleerd:

Juf, nog wel gefie-sie-teerd.

En medio de la plaza principal

es el puesto de Katrijn:

¡Hermosas flores!

¡Hermosas flores!

¡Gente, deben venir aquí!

Tengo margaritas, lindos claveles,

'Tengo violines... ¡qué maravillas!

rosas rojas, acianos,

demasiados para mencionar,

lirios de veinte centavos,

muy hermoso.

¡Hueles primavera!

Aquí viene el pequeño Peter.

Se detiene en el puesto.

Bueno, muchacho, dice Katrijn,

¿Qué será, qué será?

lirios de tallo largo,

¿quieres morado, quieres amarillo?

¡Solo sesenta centavos, los diez!

¿Quieres rosas, tal vez?

¿Este tampoco?

¿O uno de estos?

Pero, ¿qué debe ser entonces?

¿Tienes que ir a buscarlos para mamá?

¡Entonces toma lirios del valle!

No, dice Pieter, no, fue

para la dama de la clase!

Sabes que ella cumple años hoy

y ahora con tanto gusto le doy

flores con corazones amarillos,

pero solo tengo dos cuartos...

Querido muchacho, dice Katrijn, ¡entonces obtendrás jazmín de mí!

Lo más hermoso que hay.

¡Y si Pietertje también es feliz!

Mira ahí va con su gorra

y su hermoso ramo,

pronto Pieter dirá muy erudito:

Señorita, todavía fi-sie-ter.