De Brievenbus Wou Niet Meer - Vof De Kunst

Er was er 's een brievenbus, die op een pleintje stond

Een mooie roje brievenbus;

hij had een open mond

Daar gingen alle brieven in, de hele dag maar door

En nu en dan kwam er een man van 't grote postkantoor

Die haalde dan de brieven uit die brievenbus z’n buik

En deed ze in een grote zak.

O, jongens 't ging zo puik

Maar gisteren zei die brievenbus: Nou wil ik het niet meer

Ik heb er schoon genoeg van, leg de brieven daar maar neer

Hij deed z’n mond dicht met een klap en deed 'm niet meer open

En alle mensen kwamen daar met brieven aangelopen

Ze riepen: Kijk, de bus is dicht, hoe komt dat nou, zeg hee!

Hee, doe je mond 'ns open!

Maar de brievenbus zei: Nee

Toen kwam de directeur, de directeur van 't postkantoor

Die kwam al met een hamer en een beitel en een boor

Maar wat hij ook probeerde, het hielp allemaal geen steek

De brievenbus bleef dicht en werd alleen een beetje bleek

Maar toen kwam kleine Petertje en zei: O, asjeblief

Doe nou je mond eens open, want ik heb zo’n mooie brief!

En als je 't niet voor mij doet, doe het dan voor deze dame!

En toen begon de brievenbus zich vreselijk te schamen

Hij werd nog roder dan tevoor, en riep: Pardon, pardon…

Hij deed zijn mond wijd open, zeg, zo wijd als hij maar kon

De mensen dansten om hem heen, en al die mensen zeien:

Jij bent de beste brievenbus van heel de posterijen

Allí había un buzón, que estaba en una pequeña plaza.

Un hermoso buzón rojo;

tenia la boca abierta

Todas las cartas entraron allí, todo el día

Y de vez en cuando un hombre venía de la gran oficina de correos

Luego tomó las cartas de ese buzón en su estómago.

Y póngalos en una bolsa grande.

Oh chicos, fue genial

Pero ayer ese buzón decía: Ahora ya no lo quiero

He tenido suficiente solo pon las letras ahí

Cerró la boca de golpe y no volvió a abrirla.

Y toda la gente vino corriendo con cartas

Gritaban: Mira, el autobús está cerrado, ¿por qué? ¡Di hola!

¡Oye, abre la boca!

Pero el buzón dijo: No

Luego vino el director, el director de la oficina de correos

Ya vino con un martillo y un cincel y un taladro

Pero no importa lo que intentó, no sirvió de nada

El buzón permaneció cerrado y solo se puso un poco pálido.

Pero luego vino el pequeño Pedro y dijo: Oh, por favor

¡Ahora abre la boca, porque tengo una carta tan hermosa!

¡Y si no lo haces por mí, hazlo por esta señora!

Y luego el buzón comenzó a estar terriblemente avergonzado.

Se puso aún más rojo que antes, y gritó: Disculpe, disculpe...

Abrió mucho la boca, digamos, tanto como pudo.

La gente bailaba a su alrededor, y toda aquella gente decía:

Eres el mejor buzón de todos los servicios postales