Buty z Betonu - Rasmentalism, Eldo

Nie chcę spełniać ich marzeń

Nie chciałem żyć w stadzie, mogę oddać im talent

Wyłażę z siebie, walę w świat jak w piniatę

Chętnie sprzedam pół życia za pare piw z Himilsbachem

Chciałem czegoś co teraz pragnę rzucić

Jak zajść daleko jak życie daje ciasne buty

A widzę takich co chcą w moich butach chodzić

Chociaż zdarłem podeszwy i ciągle szukam drogi

Mówili mi, że świat stoi otworem

Potem poznałem trochę życia i już wiem co to za otwór

Ciągle pytają co wziąłem i skąd wziąłem

Wziąłem się w garść tak po prostu a słyszę głos

Buty z betonu trzymają cię na ziemi

I jak chciałbyś głupcze teraz sięgnąć gwiazd, jak sięgnąć gwiazd

Jak sięgnąć gwiazd, jak sięgnąć gwiazd

Miewam sny, nie chcę bez przerwy ich śnić

Przerost ambicji ściągnął mi karetki pod drzwi

Bo nie gadam o uczuciach, w tej kwestii OG

Czasami dla terapii rzucam wersy pod bit

A ty?

Ogarniasz się, pozbywasz złych nawyków

W pracy mówią już do ciebie «Panie kierowniku»

Mówią: «BigMaca Panie kierowniku, frytki Panie kierowniku»

Bez kitu, o nie rób nic

Stań ze mną, przeczekamy swoją szansę

Nie zawsze się mylimy, oni zawsze mają rację

A dziecko we mnie chce marzyć, chce gaży

Pracy tylko w weekend i miłości bez skazy

Adam i Ewa byli nadzy, czy to brak SWAGu?

Nie sięgali wyżej niż po jabłka, aż po brak tlenu

Bądźmy dzisiaj tacy sami, po naszemu

Spadniemy na ziemię nad ranem, po staremu

Serce złudzeniami lubi karmić się do syta

Suflet z pragnień na drugie, kompleksy ma do popicia

Brak tlenu jakbym głowę podłożył pod wydech

Nie ma łatwo, swego JA nie dostaniesz z drukarki 3D

Byłem oboma nogami gdzieś na dnie tam

Biłem sam się ze sobą kijami pamięci po plecach

Leżała obok, nagle jak mgła jej nie ma

Już nie patrzy i nie słucha, nie ma nic do powiedzenia

Wyszedłem w góry by oswoić się z faktami

Deszcz moczył policzki, grad ciął je nożyczkami

Z każdym krokiem bliżej siebie, dalej od niej

Pod chmurami wyrzuciłem w przepaść garść pełną wspomnień

Bo jeśli sny i złudzenia zastąpią wolę

Gwiazdy stracą blask, smutek przejmie kontrolę

I choć mam blizny wygoiłem każdą ranę

Jeśli przegrasz i stracisz wiarę usłyszysz głos

No quiero hacer sus sueños realidad

No quería vivir en manada, les puedo dar mi talento

Salgo de mí mismo, golpeo el mundo como una piñata

Me gustaría vender la mitad de mi vida por un par de cervezas con Himilsbach

Quería algo que quiero dejar ahora

Cómo llegar tan lejos como la vida te da zapatos apretados

Y veo gente que quiere usar mis zapatos

Aunque he usado mis suelas y sigo buscando la manera

Me dijeron que el mundo estaba abierto

Luego conocí un poco de vida y ya sé lo que es este agujero

Siguen preguntando qué obtuve y dónde obtuve

Me recompongo así y escucho una voz

Las botas de cemento te mantienen en el suelo

¿Y cómo harías el tonto ahora para alcanzar las estrellas? ¿Cómo alcanzarías las estrellas?

Cómo llegar a las estrellas, cómo llegar a las estrellas

tengo sueños, no quiero seguir soñandolos

El exceso de ambición arrastró las ambulancias hasta mi puerta

Porque no estoy hablando de sentimientos, OG sobre esto

A veces, para la terapia, lanzo líneas bajo el ritmo

¿Y usted?

Te abrazas, te deshaces de los malos hábitos

En el trabajo ya te dicen "Sr. Gerente"

Dicen: "BigMaca Mr. Manager, French Fries Mr. Manager"

No mierda, no hagas nada

Ven conmigo, esperaremos nuestra oportunidad

No siempre nos equivocamos, ellos siempre tienen la razón.

Y el niño en mí quiere soñar, quiere pagar

Solo trabajo durante el fin de semana y amor impecable.

Adán y Eva estaban desnudos, ¿o es la falta de SWAG?

No llegaban más alto que las manzanas, no más que la falta de oxígeno.

Seamos los mismos hoy, a nuestra manera

Caeremos al suelo por la mañana, a la antigua

Al corazón le gusta que lo alimenten de ilusiones

Un soufflé de deseos para otro, tiene complejos para beber

Sin oxígeno como si pusiera mi cabeza bajo la exhalación

No es fácil, no obtendrás tu ME de una impresora 3D

Yo estaba con los dos pies en algún lugar

Me golpeo con tarjetas de memoria en la espalda

Estaba acostada a su lado, de repente, como una niebla, se ha ido.

Ya no mira ni escucha, no tiene nada que decir

Fui a las montañas para acostumbrarme a los hechos.

La lluvia mojó las mejillas, el granizo las cortó con tijeras

Con cada paso más cerca el uno del otro, más lejos de ella

Bajo las nubes tiré al abismo un puñado lleno de recuerdos

Porque si los sueños y las ilusiones reemplazan la voluntad

Las estrellas perderán su brillo, la tristeza se apoderará

Y aunque tengo cicatrices, he curado cada herida

Si pierdes y pierdes la fe oirás una voz