Droga winnych - Eldo

Czas zabiera nam marzenia szybciej niż nam się wydaje

Nie pozmieniasz, zostaje grzebać we wspomnieniach

I wtedy choć na chwilę czas staje i staje ziemia

Tak na moment wierzysz znowu w świat z bajek i doceniasz

Momenty — te ze starych fotografii

Skrawki chwil masz, reszta poparzyła łapy

A duchy z szafy znów harcują

I boisz się, że wyjdą na powierzchnię i spokój Twój popsują

Pozbyć się złudzeń, tak myślę, że dam radę

I znowu przegrywam a pamięć to niechciany spadek

Grzebiesz w poszukiwaniu śladów spokoju

Ruszasz do boju i w walce gubisz sam siebie

Dni — za szybko pokrywa je kurzu warstwa

A noce zbyt szybko znikają na widok poranka

Złodziej co nawet teraz czyni wspomnieniami

Zostawiam «wczoraj», ważne tylko to co jest przed nami

Opętani niewolnicy podporządkowani miarom

Zmierzyli się ze światem, nadzieje pękły jak balon

Otrzeźwienie, miały być tak pięknie, cóż miało

Świadomość, doświadczenie, wszystko na nic się zdało

Tak bywa, powie ten co przywykł przegrywać

Ja postawię wszystko, ta karczma Rzym się nazywa

Katusze, podżyruję krwią co potrzeba

Ptaki muszą latać, wygrywać, łapać w lot pokusę

Ograniczenia człowiek sam konstruuje

Potem zmienia, relatywizuje, dopasowuje

Uzasadnia kolejny konstrukt, by trzymać w ryzach

I zatrzymać utkany z marzeń Twój latający dywan

Kiedyś zakładałem stało się inaczej

Myślałem «to» i «to», a dziś inaczej na to patrzę

Chciałem być kim się stałem

Czy jeszcze czegoś chcę?

Jeśli nie, to kiedy marzyć przestałem?

Lubimy się tłumaczyć: «To nie my, to warunki»

Ślepi na powody, narzekamy na skutki

Cały świat jest winny, to my zawsze święci

W blasku i aureoli do krzyża przypięci

Coś zabiło nasze sny, najczęsciej my sami

Ze strachu zadusiliśmy je konwencjami

I wypieramy nasz udział, ze wstydu zakłopotani

Odpychamy winy, to nie ja, to ten z tyłu

Wieczny «on», co niszczy nasze ambicje

To on nas nakręca i buduje nasze fikcje

Jak łatwo tak się żyje, masz ofiarę

Winny, nieznany sprawca zgasił twoją wiarę

Jak wygodnie nie mieć odwagi, mieć wymówki

Tysiąc wytłumaczeń na to jak płacisz rachunki

Wiesz, współczuję tak mieć, żyć w kokonie

Patrzeć na świat zza szyby, siedząc w salonie

El tiempo se lleva nuestros sueños más rápido de lo que pensamos

No cambias, queda rebuscar en los recuerdos

Y luego, aunque sea por un momento, la tierra se detiene y se detiene

Así que por un momento vuelves a creer en el mundo de los cuentos de hadas y lo aprecias.

Momentos - los de fotos antiguas

Tienes retazos de momentos, el resto de tus patas quemadas

Y los fantasmas del armario están jugando de nuevo

Y tienes miedo de que salgan a la superficie y estropeen tu paz.

Superar mis ilusiones, creo que puedo hacerlo

Y vuelvo a perder y la memoria es una herencia no deseada

Rebuscas en busca de rastros de paz

Vas a la batalla y te pierdes en la batalla.

Días: se cubren con una capa de polvo demasiado rápido

Y las noches se desvanecen demasiado rápido al ver la mañana

Un ladrón que crea recuerdos incluso ahora

Me voy "ayer", solo lo que está por delante es importante

Esclavos poseídos sujetos a medidas

Se enfrentaron al mundo, sus esperanzas estallaron como un globo

Poniéndome sobrio, se suponía que era tan hermoso, bueno, lo era

Conciencia, experiencia, todo fue en vano

Pasa, dirá el que está acostumbrado a perder

Te lo pongo todo, esta posada se llama Roma

Tormento, sigo la sangre que se necesita

Los pájaros deben volar, ganar, atrapar la tentación

El hombre construye sus propias limitaciones

Luego cambia, relativiza y ajusta

Justifica otra construcción para mantener bajo control

Y mantén tu alfombra voladora tejida de sueños

Una vez asumí que era de otra manera

Pensé "esto" y "esto", y hoy lo miro diferente

Quería ser lo que me había convertido

¿Quiero algo más?

Si no, ¿cuándo dejé de soñar?

Nos gusta explicar: "No somos nosotros, estas son las condiciones"

Ciegos a las razones, nos quejamos de las consecuencias

El mundo entero es culpable, siempre somos santos

En el resplandor y el halo, ella está clavada en la cruz.

Algo mató nuestros sueños, la mayoría de las veces nosotros mismos.

Los ahogamos con convenciones por miedo

Y negamos nuestra participación, avergonzados por vergüenza

Apartamos la culpa, no soy yo, es el de atrás

El eterno "él" que destruye nuestras ambiciones

Nos excita y construye nuestras ficciones

Que fácil es vivir así, tienes una víctima

Un culpable desconocido ha extinguido tu fe

Que conveniente es no tener coraje de tener excusas

Mil explicaciones de cómo pagas tus facturas

Sabes, lo siento por eso, por vivir en un capullo

Mira el mundo a través del cristal mientras estás sentado en tu sala de estar