Łuny - Natalia Nykiel

Ukryci za szybami, na siebie czekamy

Jak ptaki w szklanej klatce, karmione myślami i

Kiedy latarnie nocy, oświecą nam drogę

W tę noc pójdziemy razem, już wszystko gotowe

Znów ramię w ramię, przez lamp złoty blask

Zostawiamy dzień, najdalej jak się da

Wszyscy ubrani w ciągle mijający czas

Wrzuceni w jeden moment mamy jeden stan

I cały czas nocami aż do dnia

Razem poprzez łuny betonowych miast

Labirynt nóg, a w głowach huczy bas

Wiemy, że razem nikt nie zatrzyma nas

Znajomi tylko sobie zbieramy spojrzenia

Ci którzy chcą wygrywać, nie znają wytchnienia

A już kiedy wszystko zgaśnie, latarnie i gwiazdy

Czekamy za oknami, aż znowu się zacznie

I cały czas nocami aż do dnia

Razem poprzez łuny betonowych miast

Labirynt nóg, a w głowach huczy bas

Wiemy, że razem nikt nie zatrzyma

Stoimy znów, choć wolimy biec

Osobno za szkłem pośród marzeń i zdjęć

Wrzuceni wszyscy w ten sam dziki pęd

Z nadzieją, że on też kiedyś skończy się, więc

Znów ramię w ramię, przez lamp złoty blask

Zostawiamy dzień, najdalej jak się da

Wszyscy ubrani w ciągle mijający czas

Wrzuceni w jeden moment mamy jeden stan

I cały czas nocami aż do dnia

Razem poprzez łuny betonowych miast

Labirynt nóg, a w głowach huczy bas

Wiemy, że razem nikt nie zatrzyma nas

Escondidos detrás del cristal, nos esperamos el uno al otro

Como pájaros en una jaula de cristal, alimentados con pensamientos y

Cuando las luces de la noche iluminan nuestro camino

Iremos juntos esta noche, todo está listo.

De nuevo, hombro con hombro, brillo dorado a través de la lámpara.

Dejamos el día tan lejos como podemos

Todos vestidos con el paso del tiempo

Lanzado en un momento, tenemos un estado

Y todo el tiempo en la noche hasta el día

Juntos a través del resplandor de las ciudades de cemento

Un laberinto de piernas y un bajo retumbar en sus cabezas

Sabemos que juntos nadie nos detendrá

Los amigos solo juntan miradas

Los que quieren ganar no conocen respiro

Y cuando todo se apague, faroles y estrellas

Estamos esperando fuera de las ventanas para que comience de nuevo

Y todo el tiempo en la noche hasta el día

Juntos a través del resplandor de las ciudades de cemento

Un laberinto de piernas y un bajo retumbar en sus cabezas

Sabemos que juntos nadie te detendrá

Volvemos a estar de pie, aunque preferimos correr

Separados detrás del cristal entre sueños y fotos.

Todos arrojados a la misma carrera salvaje

Esperemos que él también termine, así que

De nuevo, hombro con hombro, brillo dorado a través de la lámpara.

Dejamos el día tan lejos como podemos

Todos vestidos con el paso del tiempo

Lanzado en un momento, tenemos un estado

Y todo el tiempo en la noche hasta el día

Juntos a través del resplandor de las ciudades de cemento

Un laberinto de piernas y un bajo retumbar en sus cabezas

Sabemos que juntos nadie nos detendrá