Twoja postać - Marek Grechuta, Anawa

Wśród drzew schylonych o północy

Wśród jasnych widuch złego mroku

Coś się przemienia w naszej mocy

Ktoś się porusza z naszym krokiem

Kiedy tak idziesz w szumnej szacie

A wiatr ją targa i rozwiewa

Nie bój się, ty nie idziesz sama

Chodzą wraz z tobą wszystkie drzewa

Ziemia jak echo minionych dni

Grające w borze

A nasze cienie wśród martwych dni

Wieszają zorze

Dziwnie się srebrzysz aniele mój

W tęczowym piórze

Nade mną góry wieżyce miast

Nade mną

Błękitne szerokie okna

I jasne smugi od lamp

I twoja postać, jasna postać

Taką cię znam

Taką cię znam

Miła moja już póżno

Chylą się żółte mlecze

W doliny napływa gór cień

Cichy odwieczerz

Już póżno, już póżno

Miła moja, trudno z miłośc się podnieść

A jeszcze ciężej od złych nowin

Gdy patrzą a nas ciemnym

No wiem

Chłodniej, chłodniej, boisz się

Nie ma się czego bać

Nie ma się czego bać

To tylko księżyc idzie

Srebrnych w chusty braci

I tylko cicha trawa

Trawa wśród kamieni

Wiesz, ludzie, ludzie są dziećmi dużymi

Błękitne szerokie okna

I jasne smugi od lamp

I twoja postać, jasna postać

Taką cię znam

Taką cię znam

Entre los árboles doblados a medianoche

La oscuridad malvada se puede ver entre los brillantes.

Algo está cambiando en nuestro poder

Alguien se mueve con nuestro paso

Cuando caminas así con una túnica brumosa

Y el viento lo tira y se lo lleva

No tengas miedo, no vas solo

Todos los árboles caminan contigo

La tierra como un eco de los días pasados

Jugando en el Borze

Y nuestras sombras entre los días muertos

cuelgan las auroras

Mi ángel es extraño, eres de plata

En una pluma de arcoiris

Por encima de mí hay montañas, torres de la ciudad

Sobre mí

Amplias ventanas azules

Y rayas brillantes de las lámparas

Y tu carácter, carácter brillante

Sé que te gusta eso

Sé que te gusta eso

querida es tarde

Los dientes de león amarillos se inclinan

La sombra fluye hacia los valles

Vejez tranquila

es tarde, es tarde

Querida, es difícil levantarse con amor

Y aún más difícil que las malas noticias

Cuando nos miran oscuros

lo sé

Más frío, más frío, tienes miedo

No hay nada que temer

No hay nada que temer

Es solo la luna que se va

hermanos de plata en bufandas

Y solo hierba silenciosa

La hierba entre las piedras

Ya conoces a la gente, la gente son niños grandes.

Amplias ventanas azules

Y rayas brillantes de las lámparas

Y tu carácter, carácter brillante

Sé que te gusta eso

Sé que te gusta eso