Lego - Małpa

Zaczynamy życie tam, u góry.

Synowie i córki nieba

Za poduszki nam służą chmury, ramionami nas otula matka ziemia

Żadne z nas nie zna, póki co, żadnych barw.

Nasze oczy są puste

Nasze serca to gładka powierzchnia, żadnych fal, każde kroki są słuszne

Wybieramy to co mamy w naturze, choć goni od źródeł nas, naprzód

Gdy ruszamy to wydaje się trudne, później widzisz w tym blask entuzjazmu

W końcu ten pierwsza raz, patrząc mu w twarz, karmisz oczy światem

Feeria bodźców i barw zalewa ci jaźń - stajesz się wodospadem

Zaczynasz płynąć z czasem, błyszcząc.

Słońce grzeje

I z czasem spotykasz tych, co widzą w tobie siebie

Jesteś błogosławieństwem, świat wokół Ciebie ożywa, musisz tylko być

Mimowolnie tak niesiesz nadzieję gdy wreszcie odzywa się burzy blisko błysk

I zamienia twoje dni w noce, bycie jedną z ich pociech w bycie ich wrogiem

Wylewasz z brzegów i cud życia w ich oczach zmienia się w plik wykroczeń

I w twoją stronę w końcu ktoś rzuca kamień.

Serce broczy ci mocno krwią

Twoje oczy, tak pełne pytań i lęku od łez się szklą…Orinoko flow

Chciałbyś móc wiecznie trwać, wyrwać się siłą

Z klatki niezmiennych praw, lecz każdy z nas żyjąc

Jest tylko jedną z fal, które przeminą

I pozostaje nam… płynąć…

Kiedy kończą się serie serpentyn i wychodzimy znowu na prostą

W pamięci mamy błędy i klęski — echa wszystkiego co nas tutaj zawiodło

Prawie kiedyś wyschnęliśmy dla kogoś, teraz to wydaje się mitem

Ale takie rzeczy to coś, co płynie już z tobą po tym jak się prawie stałeś

korytem

Wspominasz z bólem chwile w których ktoś zaburzył twój nurt

Każde z tych czółen przenosiłeś tak na ląd by nie naruszyć ich burt

Ale cóż, to już surrealizm.

Nawet stawia tamy Ci przykra prawda

Zalany falami starych smutków i żali sprawić umiesz już tylko by przybyło bagna

O końcu szumią coś drzewa tam w górze, kiedy przepływasz dołem

Gdzieś w głębi lądu wysychają kałuże — cienie rzek, znajome

Brzeg tyle razy poraziłeś swym prądem że musisz nieść teraz jego część

Każdy wyrwany w gniewie korzeń.

Pień, co mostem był dziś ci zwalnia bieg

Dałbyś wiele żeby mieć w sobie znów świeżość i nadzieję pierwszych sekund

Setkę prób biegu pod swój prąd już podjąłeś ale nie zmienisz celu na widnokręgu

To koniec?

Początek?

Tu fale wody kroplą są

Twoje oczy, tak pełne pytań i lęku, od łez się szklą…Orinoko flow

Comenzamos nuestras vidas allí arriba.

Hijos e hijas del cielo

Las nubes sirven de almohadas, la madre tierra nos envuelve con sus brazos

Ninguno de nosotros conoce ningún color todavía.

Nuestros ojos están vacíos

Nuestros corazones son una superficie lisa, sin olas, cada paso es correcto

Elegimos lo que tenemos en la naturaleza, aunque nos persigue hacia delante

Cuando nos movemos parece difícil, entonces ves un brillo de entusiasmo en él.

Después de todo, por primera vez que miras su rostro, alimentas tus ojos con el mundo.

Un tumulto de estímulos y colores te inunda, te conviertes en una cascada.

Empiezas a fluir brillando con el tiempo.

el sol es cálido

Y con el tiempo te encuentras con aquellos que se ven en ti

Eres una bendición, el mundo que te rodea cobra vida, solo tienes que ser

Llevas esperanza tan involuntariamente cuando la tormenta finalmente comienza a destellar

Y convierte tus días en noches, ser uno de sus pequeños en ser su enemigo

Te derramas sobre las orillas y el milagro de la vida se convierte en un haz de transgresiones a sus ojos.

Eventualmente, alguien te tira una piedra.

Tu corazón está sangrando mucho

Tus ojos, tan llenos de preguntas y de miedo por las lágrimas, brillan... Orinoco caudal

Desearías poder durar para siempre, separarte por la fuerza

De una jaula de leyes inmutables, pero cada uno de nosotros está vivo

Es solo una de las olas que pasará

Y nos queda... a fluir...

Cuando termine la serie serpentina y volvamos a ir recto

Recordamos errores y fracasos - ecos de todo lo que nos falló aquí

Casi nos secamos por alguien una vez, ahora eso se siente como un mito

Pero cosas como esta son algo que fluye contigo después de que casi te has vuelto

canal

Recuerdas con dolor los momentos en que alguien perturbó tu corriente

Llevaste cada una de estas canoas a tierra para no romper sus costados

Pero bueno, eso es surrealismo.

La dura verdad incluso te pone un dique

Inundado con olas de viejas penas y arrepentimientos, solo puedes hacer que los pantanos vengan

Al final, algo de los árboles allá arriba susurra mientras nadas debajo.

En algún lugar tierra adentro, los charcos se están secando: las sombras de los ríos, familiar

Has electrocutado la orilla tantas veces que ahora debes llevar parte de ella

Toda raíz arrancada con ira.

El tronco, que era el puente, frena hoy

Darías mucho por volver a estar fresco y esperar los primeros segundos

Ya has hecho cien intentos para correr contra tu corriente, pero no cambiarás tu objetivo en el horizonte

¿Se acabó?

¿Comienzo?

Aquí las ondas de agua son una gota

Tus ojos, tan llenos de preguntas y de miedo, están vidriosos de lágrimas… Orinoco fluye