Beyaz Entari - Fikret Kızılok

Bir sabah beyaz bir entari giydirildi bana

Sırmalı bir sarık ve elimde yaldızlı bir dal

Annem dua etti

Ben de babamın ve Hoca Efendi’nin ellerini öpüp

Okula gönderildim

Beyaz, kemerli, loş bir oda

Rahlede bir Kur’an

Hoca kelamını anlatmaya başladı

Anlayamadığım bir dilden okuyup

Dizlerimin üstünde yazmaya çalışıyordum

Kemiklerim sızlardı

Ayakta yazmak istemezdim

Hoca tok sesiyle emrederdi

«Otur»

«Ama böyle yazmak zor oluyor, dizlerim acıyor», deyince

«Bana karşı mı geliyorsun?», dedi

Ben de, «Evet» dedim

Sonra babam bni bir başka okula gönderdi

Şemsi Efendi’nin özl, laik okuluna

Burası daha iç açıcıydı

Yan yana sıralar, daha aydınlık

Üstelik dizlerim artık acımıyor

Una mañana estaba vestida con un vestido blanco

Un turbante de brocado y una rama dorada en mi mano

mi madre oró

Besé las manos de mi padre y Hodja Effendi.

me enviaron a la escuela

Una habitación blanca, arqueada y oscura.

Un Corán en el Rahle

El maestro comenzó a pronunciar su palabra.

Leer en un idioma que no entiendo

Estaba tratando de escribir de rodillas.

me dolían los huesos

no quiero escribir de pie

Hodja ordenó con toda su voz.

"Siéntate"

Cuando dije: "Pero es difícil escribir así, me duelen las rodillas"

"¿Te estás oponiendo a mí?", Dijo.

Yo también dije que sí

Entonces mi padre me mandó a otra escuela.

La escuela privada y laica de Semsi Efendi

Este lugar era más conmovedor.

Filas una al lado de la otra, más brillantes

Además mis rodillas ya no me duelen