Ulice przeklęte - Eldo

Życie różnie się układa, mówią

Los się kłania albo stoi z pałką grubą

I bije mocno i równo, metodycznie i długo

Aż twarz się staje krwawą masą

A ciało kukłą bez czucia niemal

Ból stał się codziennością

Prawie zapomniał co jest wolnością

W zatrzaskiwanych szufladach gubił ostrość myślenia

Krwawił ostro i bił się ze świadomością non-stop

Ile cierpienia można znieść?

I jaki jest sens istnienia?

Jak można taki świat pozmieniać?

Za bramą umarły marzenia i cele

Wsiąkły w pokoje przesłuchań i brudne cele

Czasami myślę co czuł chodząc po Oczki

Czy kiedyś w Alei Szucha postawił luźno kroki

Na Rakowieckiej umiał się śmiać?

Nie wiem

Nigdy nie mogłem zapytać, umarł przed moim urodzeniem

Ulice przeklęte…

Wiele miejsc ukrywa straszny sekret

Za zwykłą nazwą ulice przeklęte

Świadectwa bólu, słowa z ustnych przekazów

By nikt nie zapomniał świadków tamtych czasów

Wiele miast naznaczonych podobnie

Wiele rodzin, anonimowa wspólnota wspomnień

Te same myśli — odpowiedzialność za pamięć

Bo jeśli po nich nic, to co po nas zostanie?

Moje miasto wciąż rośnie pod niebo

W każdym wolnym miejscu rośnie szkło i beton

Coraz mniej tradycji

Ludzi, dla których znaczy życie tu coś więcej

Nie jest to miejsce pracy i snu jedynie

A chcą tu zostać i poczuć przez chwilę

Przez chodnik jak serce miasta bije

Może gdzieś spotkasz sierpniowym wieczorem

Kogoś kto historię tych ulic Ci opowie

I pokochasz je mocno, potem sam je poznasz

Na nocnych spacerach, tych do wschodu słońca

La vida es diferente, dicen

El destino se inclina o se para con un palo pesado

Y late fuerte y parejo, metódico y largo

Hasta que la cara se convierte en una masa sangrienta

Y el cuerpo es un títere casi sin sentir

El dolor se ha vuelto común

Casi ha olvidado lo que es la libertad.

En cajones cerrados perdió la agudeza de pensamiento

Estaba sangrando mucho y luchó conscientemente sin parar.

¿Cuánto sufrimiento puedes soportar?

¿Y cuál es el sentido de la existencia?

¿Cómo se puede cambiar un mundo así?

Sueños y metas murieron más allá de la puerta

Empapado en salas de interrogatorio y celdas sucias

A veces pienso en lo que sintió cuando caminó sobre el Oropel

¿Alguna vez dio pasos sueltos en Aleja Szucha?

¿Sabía reírse de Rakowiecka?

Yo no sé

Nunca pude preguntar, murió antes de que yo naciera.

Calles malditas...

Muchos lugares esconden un terrible secreto

Por el nombre habitual, las calles están malditas

Testimonios de dolor, palabras de boca en boca

Para que nadie olvide los testigos de aquellos tiempos

Muchas ciudades marcadas de manera similar

Muchas familias, una comunidad anónima de recuerdos

Mismos pensamientos - responsabilidad por la memoria.

Porque si no dejan nada atrás, ¿qué quedará de nosotros?

Mi ciudad todavía se eleva hacia el cielo

El vidrio y el cemento crecen en cada lugar libre

Cada vez menos tradiciones

Personas para quienes la vida significa algo más

No es solo un lugar de trabajo y sueño.

Y quieren quedarse aquí y sentirlo por un tiempo

Al otro lado de la acera, late el corazón de la ciudad

Tal vez te encuentres en algún lugar en la noche de agosto.

Alguien que te cuente la historia de estas calles

Y los amarás mucho, luego los conocerás tú mismo.

En los paseos nocturnos, esos hasta el amanecer