Połamany ludzik - Eldo

Próbowali odnaleźć swój spokój w szczęściu nawzajem

Nie mieli wspólnych marzeń, chociaż od zawsze byli razem

Jeden niedostępny, pochłonięty wciąż myśleniem

Drugi ślepy i głuchy, zajęty do przodu pędzeniem

Czasem ten pierwszy wyciągał dłoń, bo się martwił

Ten drugi uwierzył, że sobie poradzi sam z tym

Okiełzna świat, rozum nie może mieć barier

Uwierzył że sam da radę, sam będzie swoim światłem

Pierwszy tupał ze złości, gdy nieodpowiedzialne dziecko

Wiedziało co jest słuszne i tak wybrało szaleństwo

Zalewał świat łzami, topił w rozpaczy

Ten drugi robił wciąż źle, mimo wiedzy, że go straci

Taka ludzka natura, że możemy mieć dobry przykład

A i tak potrafimy tylko źle wybrać

Robimy mnóstwo błędów, tracimy głowę dla zmysłów

Chcemy być coraz mocniejsi, myślimy że to droga mistrzów

Ten drugi też tak myślał, czcił swoją wolność

Od kilku tysięcy lat ciągle mieszkają obok

Ten pierwszy wskazał mu drogę, pokazał sposób

Dał środki na to, żeby mogli w końcu spotkać się kiedyś

Mówił do niego często i spokojnie słuchał

Wymagał tylko wierności i tylko jego kochał

Ten drugi kochał życie, chciał być szczęśliwszy niż lepszy

Myślał o swym przyjacielu tylko, gdy ponosił klęski

Mówił do niego ze łzami płynącymi z oczu

Prosił o spokój, by pokazał mu na kryzys sposób

Ten pierwszy wciąż pomagał, wciąż ufał

Wciąż dawał mu znaki, pomagał drogi szukać

Ten drugi gdy tylko wyschły łzy robił wszystko by oszukać

I dalej uciekał w swoje sny o chmurach

Chciałby iść prosto w drugą stronę

Prawdy nie szukał, spokoju, lecz luzu i sławy

Dziwnie działamy nie słysząc słów przyjaciół

Mimo mocy rozumu nie umiemy wciąż pokonać strachu

Przed samotnością, dusi nas makrokosmos

Tracimy życia ostrość, psuje nam go pozorna wolność

Ten drugi dla blasku chwili stracił głowę

Pierwszy pełen szczęścia, to związek w jedną stronę

Intentaron encontrar su paz en la felicidad del otro.

No tenían sueños en común, aunque siempre han estado juntos.

Uno no disponible, todavía absorto en el pensamiento

El segundo es ciego y sordo, ocupado corriendo hacia adelante.

A veces, el primero le tendía la mano porque estaba preocupado.

Este último creía que podía manejarlo solo.

El mundo será manso, la mente no puede tener barreras

Creía que podía hacerlo él mismo, sería su propia luz.

El primero estampado con ira como el niño irresponsable

Ella sabía lo que era correcto y por eso eligió la locura.

Inundó el mundo de lágrimas, se ahogó en la desesperación

Este último seguía haciendo mal, a pesar de saber que lo perdería.

Una naturaleza tan humana que podemos tener un buen ejemplo.

Y solo podemos tomar la decisión equivocada de todos modos

Cometemos muchos errores, perdemos la cabeza en nuestros sentidos

Queremos ser cada vez más fuertes, pensamos que este es el camino de los maestros.

Este último también lo pensaba, adoraba su libertad.

Todavía han vivido al lado durante varios miles de años.

El primero le mostró el camino, le mostró el camino

Dio los medios para que por fin pudieran encontrarse algún día.

Le hablaba a menudo y escuchaba con calma.

Solo requería fidelidad y solo lo amaba

Este último amaba la vida, quería ser más feliz que mejor.

Solo pensaba en su amigo cuando sufría derrotas

le hablaba con lagrimas saliendo de sus ojos

Pidió paz, que le muestren una forma de enfrentar la crisis

El primero todavía ayudaba, todavía confiaba

Siguió dándole señales, ayudándolo a encontrar el camino.

Este último, tan pronto como las lágrimas se secaron, hizo todo lo posible para engañar

Y siguió corriendo hacia sus sueños de nubes

Le gustaría ir directamente al otro lado

No buscaba la verdad, no la paz, sino la comodidad y la fama.

Actuamos extraño sin escuchar las palabras de los amigos.

A pesar del poder de la razón, aún no podemos vencer el miedo

Ante la soledad, nos asfixia el macrocosmos

Perdemos la agudeza de nuestras vidas, somos mimados por la aparente libertad.

Este último perdió la cabeza por la brillantez del momento.

La primera que está llena de felicidad es una relación unidireccional.