Jedwabny szlak - Eldo

Słońce, śnieg, gradobicie, uśmiech wita się z porankiem

Gdzieś na jedwabnym szlaku piję pierwszą kawy szklankę

Przeciągam się jak kot, Kaukaz za plecami

Składam namiot, ruszam tropem szczytów lśniących w oddali

To mnie ocali od obojętności, nie wiem

Gdy byłem mały chciałem spełnić siebie

Obrazki w książce, Pan Halik na jedynce

Rajd Paryż-Dakar po lesie z kumplem na motorynce

Dziś czysty KLM lub hanska Lufthansa

Lub trzecia klasa, a za oknem świat we wszystkich barwach

Suszona ryba na gazecie — śniadanie mistrzów

Ale nie problem spędzić dzień o suchym pysku

Nie problem być sam, przywykłem;

być tam?

— przywilej

Więc zamiast smutku, uspokaja dystans

Poza tym San Salvador czuwa, kiedy usnę

Tak mija moja podróż, co kosztuje jeden uśmiech

Fajnie jest spełniać marzenia

Oglądać świat bezpośrednio, nie z tylniego siedzenia

Każdy dzień zaczynać od zera

Ja — moje podróże Guliwera

Światła Jokohamy dzisiaj mówią mi «dobranoc»

Czasem jak w fantazji, nie wiesz, co stanie się rano

W jakim oceanie koić podróż będzie ciało

Jakby kino wciąż puszczało zbyt piękne nagranie

Paszport, plecak, proste zasady

Zabrać stamtąd wspomnienia i zostawić tylko ślady

Dziwić się swobodnie można, warto nawet

Jeśli jeszcze masz serce, a nie wysuszoną skałę

Biegnę dalej, szklane domy rosną w Baku

Potem Erywań - smutne miasto w cieniu Araratu

Pola herbaciane mijam, wymieniam myśli

Poznaję obcych ludzi, wkradam się w ich życiorysy

Kolekcjonuję ich historię, bacznie słucham

Obserwuję, uprawiam podróżniczą psychologię

Głównie na sobie, patrząc w oceanu pustkę

Tak mija moja podróż, co kosztuje jeden uśmiech

Tak kiedyś wymyśliłem, żyła jeszcze tutaj

Ta czerwona zaraza nie puszczała nas spod buta

Teraz masz leniu all inclusive

A my mieliśmy atlas i globus, i dziki uśmiech na buzi

Postawię stopę na krańcach tego globu (spróbuj)

Chociaż ostrzegam — nie wyleczysz się z nałogu

Zobacz każdy kontynent, ten do zwiedzenia w futrze

Chociaż drogi bilet, kiedyś zrobię to;

Amundsen

Mi buen Amigo, kolorowe La Boca

Pastelowy labirynt, z którego nie chcę się wycofać

I przemierzam te światy barwne

Na cmentarzu Recoleta, ostatnie tango śpiewa Carlos Gardel

Kłaniam się grzecznie, odchodzę w swoją stronę

Jutro statek, pociąg, samolot zabierze mnie w drogę

Ostatni spacer, noc, ulice puste

Tak mija moja podróż, co kosztuje jeden uśmiech

El sol, la nieve, el granizo, una sonrisa saluda la mañana

En algún lugar de la Ruta de la Seda tomo mi primer vaso de café

Me estiro como un gato, el Cáucaso a mis espaldas

Doblo la tienda, sigo el rastro de los picos que brillan en la distancia

Me salvará de la indiferencia, no sé

Cuando era pequeño quería realizarme

Imágenes en el libro, Sr. Halik en uno

Rally Paris-Dakar en el bosque con un compañero en moto

Hoy puro KLM o Hanska Lufthansa

O tercera clase, y el mundo exterior en todos sus colores

Pescado seco en el periódico - desayuno de los maestros

Pero no es un problema pasar un día con la boca seca

No es un problema estar solo, estoy acostumbrado;

estar allí?

- un privilegio

Así que en vez de tristeza calma la distancia

Además, San Salvador está despierto cuando me duermo

Este es mi viaje, que cuesta una sonrisa

Hacer realidad los sueños es divertido

Mira el mundo directamente, no desde el asiento trasero

Empezar cada día desde cero

Yo - mi Gulliver viaja

Las luces de Yokohama hoy me dan las buenas noches

A veces es como una fantasía, no sabes lo que va a pasar por la mañana.

¿En qué océano el cuerpo calmará el viaje?

Como si el cine todavía mostrara una grabación demasiado buena.

Pasaporte, mochila, reglas simples.

Toma los recuerdos de allí y deja solo rastros

Puedes sorprenderte libremente, incluso vale la pena.

Si todavía tienes un corazón y no una roca seca

Sigo corriendo, las casas de cristal están creciendo en Bakú

Luego Ereván - una ciudad triste a la sombra de Ararat

Paso campos de té, intercambio mis pensamientos

Conozco extraños, me colo en sus vidas

Recojo sus historias y escucho atentamente

Observo, practico la psicología del viaje.

Sobre todo vistiendo mirando el vacío del océano

Este es mi viaje, que cuesta una sonrisa

Eso es lo que pensé una vez, ella todavía estaba viva aquí.

Esta plaga roja nos mantuvo bajo nuestros pies

Ahora eres flojo y todo incluido

Y teníamos un atlas y un globo, y una sonrisa salvaje en nuestra cara

Pondré mi pie en los extremos de este globo (pruébalo)

Aunque te advierto - no vas a curar tu adicción

Ver todos los continentes, el que hay que visitar en piel

Aunque es un boleto caro, algún día lo haré;

Amundsen

Mi buen Amigo, colorida La Boca

Laberinto pastel del que no me quiero retirar

Y viajo a través de estos mundos coloridos

En el cementerio de la Recoleta, Carlos Gardel canta el último tango

Me inclino cortésmente y sigo mi camino.

Mañana un barco, un tren, un avión me llevarán en mi camino

Último paseo, noche, calles vacías

Este es mi viaje, que cuesta una sonrisa