Сьнег - Андрей Макаревич

Сьнег.

Горад губляе зрок.

Крок

У змрок ад сьвятла, і зноў

Колер, як белы сьнег.

Горад твой

Стаў караблём,

Лёдам забраны ў палон.

Ты

Ведаеш пэўна як

Сьнег

Нам пакідае знак.

Ён робіць заўсёды так,

І горад твой,

Сонцам сагрэты,

Плыве па вясновай вадзе.

Але

Ці дадзена нам зразумець,

Каму

Дзячыць за цеплыню,

Што зводзіць няспынна сьнег.

Сто доўгіх дзён

Мацнейшым быў ён,

І раптам зьнікае за пяць

Цёплых дзён.

Nieve.

La ciudad está perdiendo la vista.

Paso

En la penumbra de la luz, y otra vez

Color como la nieve blanca.

Tu ciudad

se convirtió en un barco,

Fue hecho prisionero por el hielo.

Tú

Sabes con certeza cómo

Nieve

Nos deja una huella.

siempre lo hace

y tu ciudad,

calentada por el sol,

Flota en agua de manantial.

Pero

¿Estamos dados a entender

A quien

Gracias por el calor,

Eso trae nieve incesante.

Cien largos días

el era mas fuerte,

Y de repente desaparece en cinco

Días cálidos.