Kim Susturabilir - Yusuf Hayaloğlu

Biz ki bu hasreti semahların seyrinden alıp gelmişiz

Biz ki onu cefakâr anaların kirpiğinden derlemişiz

Süzülsün acının derin izler bıraktığı gül yanaklardan

Yere dökülsün istemişiz

Bizim türkülerimizi rüzgâr söyler her gece

Ay vurdukça parıldar, gün doğdukça hız alır

Nevroz ateşleriyle sağaltarak çırpınan yarasını

Can havliyle kardaş

Kan içinde bir kartal gibi vadilere saldırır

Türkülere ilişmeyin

Türküler nehirdir, gecenin bağrına akar

Fazla eşelemeyin kardaş

Taşınca ne siperler kalır, ne dev barikatlar

Deşmeyin diyorum, deşmeyin!

Kim susturabilir bizim türkümüzü, kim?

Biz ki nice amansız badirelerde serden geçmişiz

Biz ki ilmikler boynumuza takılıyken bile türkü söylemişiz

Sonra ırmak boylarında göğertip körpe otların serinliğinde

Dağlara emanet etmişiz

Biz ki mazlumların defterine kanlı resimlerle sıralanmışız

Banaz yaylasından Kerbela’ya kar götürsün turnalar

Ölürüz sanma kardaş

Dostun attığı gülden yaralanmışız

Türküleri dövmeyin

Türküler gökyüzüdür, karanlığa yıldızlar çakar

Üstümüze gelmeyin kardaş

Namuslu bir delikanlının alnında kavga ışıldar

İncitmeyin diyorum, incitmeyin!

Kim susturabilir bizim türkümüzü, kim?

Biz ki Karacaoğlan'ı aşkla, Veysel’i toprakla yüceltmişiz

Biz ki köroğlunun narasıyla nice beyleri yere çökertmişiz

Yine de masum bir bebek gibi avuç avuç sevdamızı

Kalanlara vasiyet etmişiz

Adam dediğin sapına kadar yiğit olmalı

Ne karıncayı incitmeli, ne de ozanları yakmalı

Öyle sansar gibi pusu kurup punduna getirmek de neymiş?

Adam dediğin kardaş

Yüreği varsa eğer getirip ortaya koymalı

Türküleri yakmayın

Türküler çiçektir, en umutsuz zamanlarda açar

Kavgayı uzatmayın kardaş

Yüzyıllardır tuz döke döke çürüdü bu yaralar

Kanatmayın diyorum, kanatmayın!

Hemos venido aquí tomando este anhelo del curso de los semahs.

Lo recopilamos de las pestañas de madres sufridas.

Deja que la rosa, donde el dolor deja profundas cicatrices, fluya de las mejillas.

No queríamos que se derramara al suelo.

El viento canta nuestras canciones cada noche

La luna brilla cuando golpea, gana velocidad a medida que sale el sol

Curando su herida palpitante con fiebres de neurosis

Hermanos y hermanas de por vida.

Ataca los valles como un águila en sangre

No te involucres en canciones folklóricas.

Las canciones populares son ríos que fluyen hacia el corazón de la noche.

No caves demasiado hermano

Cuando se mueve, no quedan ni trincheras ni barricadas gigantes.

¡Yo digo que no lo cortes, no lo cortes!

¿Quién puede silenciar nuestro canto, quién?

Nosotros, que hemos pasado por muchos problemas implacables

Cantábamos canciones folklóricas incluso con las sogas en el cuello

Luego sopló a lo largo de los ríos en la frescura de la hierba joven

Confiamos las montañas

Estamos registrados en los cuadernos de los oprimidos con imágenes sangrientas.

Deje que las grullas traigan nieve de la meseta de Banaz a Karbala

no creas que vamos a morir hermano

Nos hirió la rosa que tiró un amigo.

No superes las canciones populares

Las canciones populares son el cielo, las estrellas brillan en la oscuridad

no vengas a nosotros hermano

Una pelea brilla en la frente de un chico honesto

¡Yo digo que no te lastimes, no te lastimes!

¿Quién puede silenciar nuestro canto, quién?

Hemos glorificado Karacaoğlan con amor y Veysel con tierra.

Hemos derribado a muchos señores con el grito de un ciego.

Aún así, como un bebé inocente, puñados de nuestro amor

Hicimos testamento para el resto

El hombre debe ser valiente hasta la médula.

No debe lastimar a la hormiga, ni quemar a los bardos.

¿Cómo fue preparar una emboscada como una marta y llevarla a la punduna?

El hombre al que llamas hermano

Si tiene corazón, debe traerlo y mostrarlo.

No quemes las canciones folklóricas

Las canciones populares son flores, florecen en los momentos más desesperados.

No prolongues la pelea hermano

Estas heridas se han podrido con sal durante siglos.

Yo digo no sangrar, no sangrar!