Bize Kalan - Ahmet Kaya, Yusuf Hayaloğlu

Bize kalan

İnsanlığa bırakmak istediğimiz değildi

Binlerce fidan ektik halkın çölüne

Su vermediler, eğildi

Bizim eskiden sevdalarımız vardı

Kızaran yanakları öpmelere utandık

Sonra suç olmak girdi araya

Bizim eskiden umutlarımız vardı

Yıkılan duvarların gövdesine yaslandık

Sonra yanılmak girdi araya

Bize kir, bize pas

Bize tortusu kaldı

Dostlar tükenip düştüler

Yok olma korkusu kaldı

Bizim eskiden gülüşlerimiz vardı

Kırılan yüreklere öylesine dağıttık

Sonra ağlamak girdi araya

Bizim eskiden öfkelerimiz vardı

Tutuşan dağların seherine yar olduk

Sonra vurulmak girdi araya

Bize kan, bize ter

Bize göz yaşı kaldı

Yıllar çiğneyip geçtiler

Yaşama telaşı kaldı

nos queda

No era lo que queríamos dejar a la humanidad.

Plantamos miles de arbolitos en el desierto del pueblo

No dieron agua, se doblaron

Solíamos tener amores

Avergonzado de besar las mejillas sonrojadas

Entonces ser un crimen se interpuso en el camino

Solíamos tener esperanzas

Nos apoyamos contra el cuerpo de las paredes desmoronadas

Entonces intervino el error

Suciedad para nosotros, óxido para nosotros

tenemos sobras

Los amigos se han agotado y caído

Persiste el miedo a la extinción

Solíamos tener sonrisas

Así que distribuimos a los corazones rotos

Entonces el llanto se interpuso en el camino

Solíamos tener ira

Nos separamos en el amanecer de las montañas en llamas

Entonces entró recibir un disparo.

sangre sobre nosotros, sudor sobre nosotros

nos quedamos con lagrimas

Los años han pasado

Hay prisa por vivir